Klinik Psikofarmakoloji Bülteni; 2001;11(2):90-95
Akut mani tedavisinde lityum, karbamazepin ve valproat
ME Özcan, V Boztepe
Department of Psychiatry, Inonu University Medical School, Malatya
Amaç: Duygudurum düzenleyicileri akut mani tedavisinin vazgeçilmez ilaçlarıdır. Lityum psikotik eksitasyonda etkili olduğu, 1949 yılında Cade tarafından bildirildiğinden beri kullanılmaktadır. Karbamazepin ve valproat da lityumun alternatifleri olarak görülmektedirler. Bu ilaçlardan hangisinin akut manide daha etkili olduğu henüz yanıtı tam olarak verilemeyen bir soru olarak klinisyenleri meşgul etmektedir. Bu açık çalışma akut manili hastalarda lityum, karbamazepin ve valproatın etkinliğini ve etkinin ortaya çıkma süresini karşılaştırmak için yapılmıştır.
Yöntem: Çalışmaya tanıları DSM-IV sınıflandırmasına göre konulmuş, akut manili, yatan 30 hasta alınmıştır. Her bir grupta 10 hasta yer almış, altı hafta izlenen hastalara haftalık olarak Bech-Rafaelsen Mani Ölçeği, Kısa Psikiyatrik Değerlendirme Ölçeği, Klinik Global İzlenim Ölçeği uygulanmış ve ilaçların kan düzeyleri ölçülmüştür. Sadece zorunlu oldukça kullanılan nöroleptikler klorpromazin eşdeğeri olarak kaydedilmişlerdir.
Bulgular: Üç ilacın etkinliği ve etki hızı benzer bulunmu.tur. Her üç grupta da klinik iyileşme üçüncü haftada başlamış, çalışma boyunca kullanılan nöroleptiklerin miktarı istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık göstermemiş ve altı haftalık çalışma tamamlandığında hastalardaki iyileşme benzer bulunmuştur.
Sonuçlar: Lityum, karbamazepin ve valproat akut maninin tedavisinde etkili ilaçlardır. Çalışmamızda bu ilaçların hiçbirisi, diğer ikisinden daha üstün bulunmamıştır.
Lithium, carbamazepine and valproate in acute mania
Objective: Mood stabilizers are frequently used in the management of acute mania. Lithium has been used for this indication since Cade first described its effectiveness in psychotic excitation in 1949. Carbamazepine and valproate are also accepted as effective antimanic agents. Whether one of these agents is more effective than others is still a matter of discussion. Our aims have been to clarify this issue and to see which one has a faster onset of action.
Methods: We compared the clinical efficacy of lithium, carbamazepine and valproate in 30 inpatients with acute mania. Diagnoses were made according to DSM-IV criteria. There were 10 patients on each arm. Clinical efficacy was assessed weekly by Bech-Rafaelsen Mania Scale, Brief Psychiatric Rating Scale, and Clinical Global Impressions Scale for six weeks. Serum levels of study drugs were obtained weekly in order to maintain recommended serum levels. We referred to neuroleptics for excitation when really necessary, and the amount used was recorded as chlorpromazine equivalents.
Results: During weekly assessments and at the end of the study, none of the drugs was superior to each other neither in antimanic efficacy nor in the week the efficacy began at. All of study drugs reduced assessment scale scores significantly at the end of third week. The amount of neuroleptics used was not different among the patient groups.
Conclusions: Lithium, carbamazepine and valproate are efficacious antimanic agents that have no superiority on each other in treatment of acute mania, but these findings need to be replicated in larger studies.