Kişiler arası ilişki, insanın var olmasında önemli bir yer tutmaktadır. Ebeveyn-çocuk ilişkisi, bebeklik ve erken çocukluk döneminde, gelişim için önemli bir etken olup, bu ilişkinin gelişim üzerindeki belirleyici ve şekillendirici etkisi birçok bilimsel araştırma ile ortaya konmuştur. Bebeğin gelişiminde önemli yer tutması nedeniyle, ebeveyn-çocuk ilişkisinin değerlendirilmesi de bebek veya erken çocukluk dönemindeki kapsamlı ruhsal muayenenin kritik bir parçası haline gelmiştir. Ebeveyn-çocuk ilişkisi ve bileşenleri klinik ve klinik dışı ortamlarda (ev, laboratuvar vb.); yapılandırılmamış ve yapılandırılmış yöntemler kullanılarak değerlendirilebilir. Yapılandırılmamış ve yapılandırılmış değerlendirmelerin her ikisinin de olumlu ve olumsuz yönleri bulunmaktadır. Bu yazıda klinik ortamda ilişki değerlendirmesinde en sık kullanılan ve değerli klinik bilgiler sağlayan yapılandırılmamış ve yapılandırılmış değerlendirme yöntemleri ele alınmıştır.

The relationship between the people has an important place in the existence of the person. Parent-child relationship is an important factor for development in infancy and early childhood, and the decisive and shaping influence of this relationship on development is revealed by many scientific researches. Because of parent-child relationships hold an important place in the baby's development, evaluation of this relationship has become a critical part of a comprehensive psychiatric examination in the period of infant or early childhood. Parent-child relationships and components can be evaluated in both clinical and non-clinical settings using unstructured and structured methods. Both unstructured and structured assessments have both positive and negative aspects. This paper discusses unstructured and structured evaluation methods that provide valuable clinical information for evaluating the relationship in the clinical setting.