Amaç: Bu çalışmanın amacı, sosyoekonomik durum ve cinsiyete göre birinci basamak kurumlarına yapılan
psikiyatrik başvuru sıklığının ve konulan psikiyatrik tanıların değişip değişmediğini araştırmaktır. Yöntem: Bu
retrospektif çalışmada, Eskişehir il merkezinde bulunan sağlık ocaklarına 1 yılda başvuran 313139 hastanın
kayıtları incelendi. Bu 313139 hastadan bir ruhsal hastalık tanısı konduğu düşünülen ya da bir ruh sağlığı
merkezine sevk edilen 7335 hasta değerlendirmeye alındı. Sonuçlar: Diğerlerine göre sosyoekonomik durumu
daha yüksek olarak kabul edilen mahallelerdeki sağlık ocaklarında konulan olası/kesin psikiyatrik hastalıkların
sıklığı daha fazla idi. Ruhsal hasta popülasyonundaki kadın hastaların sayısı erkeklerden daha fazla idi. En sık
kesin mental hastalık tanıları depresyon ve anksiyete bozukluğu idi. Olası psikiyatrik hastalık (OPH) ve fiziksel
ve ruhsal hastalığın birlikte bulunması (eş tanı) oranı diğer psikiyatrik hastalıklara göre daha yüksekti.
Tartışma: Bu sonuçlara göre olası/kesin ruhsal hastalık tanı ve tedavisinin Eskişehir’deki sağlık ocaklarında
çok düşük oranda yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durum, birinci basamak hekimlerinin birinci basamak kurumlarına
başvuran hastalardaki mental semptomların yeterince farkına varamamaları, ruhsal hastalıkların fiziksel
bir hastalığa eşlik etmesi ve de sosyoekonomik durumla ilişkili olması şeklinde yorumlanabilir.

Objective: The aim of this study is to investigate whether the prevalence of mentally ill patients attending to
primary care settings in the city of Eskisehir and the mental illnesses diagnosed at these health services were
affected by socioeconomic status and sex differences. Method: In this retrospective study, the out-patient
registration lists of the overall 313139 patients attending to primary care clinics in the city of Eskisehir during a
[year]’ period were screened. Out of 313139, 7335 mentally ill patients thought as having a mental disorder or
referred to a mental health centre by their physicians were evaluated. Results: The prevalence of probable/definite
mental illnesses diagnosed at primary care settings in higher socioeconomic neighbourhoods were more often than
in the others. The number of women patients in mentally ill population was higher than men. The most frequently
diagnosed mental ilnesses were depression and anxiete disturbances. The rate of probable mental illness and
psychiatric comorbidity of physical and mental illnesses were higher than the other mental illnesses. Conclusions:
According to these results, It appears that the proportion of the diagnoses and treatments of psychiatric disorders
in primary care settings in the city of Eskisehir are rather too low. These results may be interpreted by the following: primar care physicians’ not necessarily realizing mental symptoms of the patients attending to
primary care centres, the accompanying of mental illnesses to a physical ilness and socio-economic status.