Bu çalışmada Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi hastanesi’nde çalışan tıpta uzmanlık öğrencisi hekimlerin tükenme düzeyleri ile bunun, aleksitimi ve sosyodemografik değişkenlerle ilişkisi araştırılmıştır. Çalışmaya 174 hekim katılmıştır. Sonuçta duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve aleksitimi düzeyleriyle kişisel başarı düzeyleri arasında negatif ilişki belirlenmiştir. Yaşla, günlük uyku saatiyle ve çalışma süresiyle duyarsızlaşma düzeyleri arasında negatif ilişki varken, nöbet sayısı ve nöbet dışı günlük çalışma saatiyle duyarsızlaşma düzeyleri arasında pozitif ilişki bulunmuştur. Bekarlarda duygusal tükenme ve aleksitimi daha yüksektir. Geleceğe yönelik olarak akademik çalışma ya da aşama yapmayı düşünenlerde duygusal tükenme düşük; karamsar, umutsuz ve gelecekten beklentisi olmayanlarda ise kişisel başarı düşük, duygusal tükenme ve duyarsızlaşma yüksektir. Yaşamsal zor olarak iş yaşamını bildirenlerde duygusal tükenme ve duyarsızlaşma yüksek, kişisel başarı düşük olarak bulunmuştur. Sonuçlar yurtiçi ve yurtdışı yazın ışığında tartışılmıştır.

This study investigates the levels of burnout and its relationship with the sociodemographic variables and alexithymia in a sample consisting of 174 physicians pursuing postgraduate training at the Medical School of Çukurova University. The results indicated a negative relationship between levels of emotional exhaustion, depersonalization, alexithymia and personal accomplishment. Age, daily sleeping hours and [year]s of experience had a negative relationship with levels of depersonalization; whereas daily working hours and number of night watches had a positive relationship. The levels of emotional exhaustion and alexithymia were found to be higher among singles. The physicians who were hopeless and pessimistic, and reported work-related problems as the major stressor in their life, had higher levels of emotional exhaustion, depersonalization and lower levels of personal accomplishment. Our results are discussed along with the relevant literature.