İnsanlar yaşamda çok çeşitli kaynaklardan anlam çıkarır ama anlam kurmanın örüntülerini bireyler arasında değişiklik göstermesi hakkında çok az şey bilinmektedir. Bu çalışma anlamın yedi ölçütündeki yaş ve cinsiyet örüntülerini incelemektedir: Amaç hissiyatı, iyimserlik, dini veya ruhani katılım, aile bakımı, ahlak ve ahlaki standartlar, kendi kendine ve ilişki yönelimli anlam kurma. Bildiğimiz kadarıyla bu çalışma bu konuda yapılmış en büyük çalışmalardan biridir; bu da yaş ve cinsiyet arasındaki eğri-çizgisel yaş örüntü ve etkileşimlerini keşfetmemize olanak sağlamaktadır. Örneklem, üç güney Amerikan eyaletinin kırsal topluluklarında seçilmiş,ergenler ve yetişkinlerden oluşan 2565 katılımcıdan (%63,9 kadın) meydana gelmektedir. Katılımcılar anlam kurmanın güçlü yönlerini ölçen öz rapor ölçeklerini tamamlamıştır. Genel olarak analizler, anlam kurmanın çoğu güçlü yönünün hayat boyunca, ergenlikten orta yetişkinliğe doğru arttığını, ergenlik boyunca yüksek olan kendi kendine yönelimli etkinliklerin daha sonra azaldığını göstermiştir. Anlam kurmanın güçlü yönlerinin çeşitli türlerinde kadınlar, erkeklerden daha yüksek puanlar bildirmiştir ama erkeklerin iyimserlik puanları daha yüksektir. Yaştaki bazı eğri-çizgisel örüntülere dikkat çekilmiştir; bunlar daha önce belirlenmemiş, anlam kurmadaki dönüş noktalarına veya düzlüklere işaret etmektedir. Önleme ve müdahale programları dönüş noktalarının veya anlam kurmadaki diğer yaş ve cinsiyet örüntülerinin değerlendirmelerinden faydalanabilir. Örneğin, bir nüfusun kimlik gelişimi veya aile rollerine daha yatkın olup olmadığının fark edilmesi, programlamaya rehberlik edebilir. Gelecek araştırmalar araştırılan anlam türlerini artırmaya devam edebilir.

People derive meaning in life from a wide variety of sources, but little is known about how patterns of meaning making vary across individuals. The current study examined age and gender patterns in seven measures of meaning: sense of purpose, optimism, religious or spiritual involvement, family care, morals and ethical standards, self-oriented, and relationship-oriented meaning making. As far as we are aware, this study is one of the largest studies ever conducted on this topic, allowing us to explore curvilinear age patterns and interactions between age and gender. The sample comprised 2565 participants (63.9% females), including adolescents and adults, who were recruited from rural communities of 3 Southern U.S. states. Participants completed self-report measures assessing meaning-making strengths. Overall, analyses indicated that most meaning-making strengths increase across the lifespan, from adolescence to middle adulthood, except for self-oriented activities, which were highest during adolescence and then declined. Females reported higher scores in several types of meaning-making strengths than males, but males reported more optimism. Some curvilinear patterns in age were noted, suggesting turning points or plateaus in meaning making, which have not been previously identified. Prevention and intervention programs may benefit from consideration of turning points and other age and gender patterns in meaning making. For example, recognizing whether a population is likely to be more involved in identity development or family roles could help guide programming. Future research could continue to expand the types of meaning studied.