Acil yardım çalışanları ve özellikle ambulans görevlileri travmatik etki oluşturabilecek durumlara sıklıkla şahit olabilmektedirler. Bu nedenle acil yardım çalışanlarında ve özellikle ambulans görevlilerinde travma sonrası stres bozukluğu ve tükenmişlik gibi sorunlar oluşabilmektedir. Bu çalışma kapsamında ambulans çalışanlarının şahit oldukları travmatik olayların etkisi ile tükenmişlik ve yaşam doyumu düzeyleri arasındaki ilişkiler incelenmiş, ayrıca çalışanların kullanmış oldukları başa çıkma stratejilerinin bu ilişkiler kapsamındaki biçimleyici (moderatör) rolü araştırılmıştır. Analizler sonucunda travmanın etkisi alt boyutlarından aşırı uyarılmışlığın duygusal tükenmeyi yüksek düzeyde yordadığı, yeniden yaşamanın kendine yabancılaşma ile negatif ilişkili olduğu, diğer taraftan da aşırı uyarılmışlığın kendine yabancılaşma ile doğru orantılı olduğu bulgulanmıştır. Travmanın etkisinin tükenmişlik ve yaşam doyumu düzeyleri ile ilişkisinde başa çıkma stratejilerinin istatistiksel olarak biçimleyici bir rolü bulunamamıştır. Ancak sonuçlar genel olarak ele alındığında ambulans çalışanlarının travmatik olaylara maruz kaldıkları ve bu durumun söz konusu meslek grubundaki tükenmişlik sendromu ile ilişkilendirilebileceği sonucuna ulaşılmıştır. Travmatik olaylara maruz kalan personele yönelik gerekli destekleyici önlemlerin alınmasının hem çalışanların psikolojik sağlığı açısından hem de verilen hizmetin kalitesi açısından faydalı olabileceği düşünülmektedir.

Emergency service employees and especially the ones working in ambulances frequently face with traumatic events related with work. As a result of that the personnel employed as ambulance paramedics and staff are prone to experience stress and burn-out symptoms related with the work related trauma. In this research the impacts of the traumatic events which ambulance personnel witnessed were investigeted with relationship to employee burn-out and general life satisfaction. In addition to that the moderating role of coping stragies in these relations was also taken into consideration. According to the results of the analyses it revealed that the hyperarousal dimension of the (IES-R) significantly related with the emotional exhaustion dimension of burn-out. In addition to that a negative relationship was found between intrusion and depersonalization. Unfortunately the moderating role of coping strategies on the relationship among traumatic experiences impact, burn-out and life satisfaction can not be supported for this sample. Nevertheless when the results of the study is generally considered, it can be concluded that the ambulance personnel working in Istanbul frequently encounter with traumatic events and likely to experience burn-out syndrome, hence necessary precautions to prevent their psychological health can be an improvement for increasing employee wellbeing and emergency service quality.