Amaç: Zeka geriliği (ZG) etiyolojisinde pek çok farklı etkenin rol oynayabildiği, zihinsel ve uyumsal işlevlerde sorunlar ile karakterize bir bozukluklar yelpazesidir. Çalışmalarda MR'li bireylerde psikiyatrik bozuklukların en az genel toplumdaki kadar sık olduğu gösterilmiştir. Literatürde Türkiye'de yetişkin ZG’li bireylerde daha önce yapılmış bir çalışma bulamadık. Bu çalışmanın amacı, ZG'li bireylerde eşlik eden psikiyatrik bozuklukların Türkiye’deki yaygınlığını ve ilişkili etkenleri araştırmaktır. Yöntem: Çalışmaya bakımevleri ve rehabilitasyon merkezlerine devam eden ve psikiyatri polikliniğine ilk kez başvuran 18 yaş ve üzerindeki ZG’li 151 kişi alınmıştır. Bu çalışma için hazırlanmış yapılandırılmış sosyodemografik formun doldurulmasının yanı sıra, denekler araştırmacılarca yüz yüze görü- şülerek, ayrıntılı klinik muayene yapılmıştır. Hastaların aileleri veya onlarla en az 6 ay çalışmış bakım verenler ile de görüşülmüş ve eski raporları incelenmiştir. Tanılar DSM-5'e göre konulmuştur. Bozuklukların nokta yaygınlığı hesaplanmış ve ilişkili etkenler incelenmiştir. Bulgular: Katılımcıların %63’ünde bir psikiyatrik bozukluk vardı, %21'i birden fazla eş tanı ölçütlerini karşılıyordu. En sık görülenler sırayla davranış bozuklukları (%34), otizm spektrum bozuklukları (%13.9), anksiyete bozuklukları (%13.9) ve dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukuğu idi. Bakımevlerinde yaşama ve genç yaşta olmak, psikiyatrik bozukluklarla ilişkili etkenler olarak belirlendi. Sonuç: Çalışmamızda ZG'li yetişkinlerde genel toplumdan daha yüksek oranda bir psikiyatrik eş tanı yaygınlığı bulunmuştur. Bizim örneklemimizde öne çıkan ilişkili etkenler bakımevleri ve genç yaş idi. Bu çalışmanın sonuçları, ZG’li bireylerle çalışan ruh sağlığı profesyonellerinde ve hizmet verenlerde psikiyatrik eş tanı farkındalığının artmasına ve böylece erken tanı ve girişime yardımcı olacaktır.

Objective: Mental retardation (MR) is a spectrum of disorders characterized by deficits in intellectual and adaptive functioning which could result from several different etiological factors. Studies have shown that people with MR develop mental illness at rates similar to or higher than general population. We have not found any previous study carried out on adults with MR in Turkey. The aim of this study to determine the prevalence of mental disorders in Turkish population and to investigate associated factors. Methods: Participants aged 18 years and above and with a confirmed diagnosis of were recruited from care homes, rehabilitation centers and from people attending to outpatients for the first time for psychiatric assessment. A structured purpose designed Sociodemographic Form was used. Each participant underwent face to face assessment by a psychiatrist and their previous reports were also seen where available. Collateral history was provided by their families or caregivers who had known the person for at least 6 months. Diagnoses were established according to the DSM-5 criteria. Point prevalence of disorders were calculated and associated factors were investigated. Results: 63.5% of the participants met the criteria for one psychiatric disorder, whilst 21% received more than one diagnoses. The most common disorders were as follows: challenging behavior (34%), autism spectrum disorders (13.9%), anxiety-related disorders (13.9%) and attention deficit hyperactivity disorder (10.6%). Living in a care home and being young seemed to be associated with ill mental health. Conclusion: Our study demonstrates high psychiatric comorbidity in adults with MR. Young age and being in a care home seemed to be the only risk factors in our sample. These results highlight a need for increased awareness of mental health professionals and service providers about mental health of adults with MR for early diagnosis and interventions.