Bu çalışmanın amacı, evlilikte incinebilirlik-stres-uyum modeli çerçevesinde algılanan sosyal desteğin, duygulanım, olumsuz yaşam olayları ve evlilik uyumu arasındaki ilişkilerdeki potansiyel aracı rolünü incelemektir. Bu amaç doğrultusunda, Aktör-Partner Bağımlılık Modeli (APIM), kişinin kendi boyutlarıyla beraber (aktör etkisi) kişinin kendisi ve partnerinin boyutları (partner etkisi) arasındaki ilişkiyi de incelemek üzere kullanılmıştır. Çalışmada hepsi ilk evliliklerinde, en az ilkokul eğitimini tamamlamış, büyük şehirlerde yaşayan, resmi nikahlı 165 evli çifte yer verilmiştir. Çiftler Uyum Ölçeği, Pozitif ve Negatif Duygu Durum Ölçeği, Yaşam Deneyimleri Ölçeği ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği kullanılmıştır. APIM yoluyla evlilik süreleri, çocuk sayısı ve çiftlerin eğitim seviyeleri kontrol edilerek modelin sınanması amacıyla bir dizi yol analizi uygulanmıştır. Sonuç olarak, olumlu duygulanımı yüksek olan ve olumsuz yaşam deneyimi düşük olan erkekler sosyal desteklerini de yüksek olarak algılamakta ve bu durum yüksek evlilik uyumunu yordamaktadır.

The main aim of the present study was to test the role of perceived social support as a potential mediator of the association among affect, negative life events and marital adjustment within the framework of the vulnerability-stress-adaptation model of marriage. To that end, it was planned to conduct the actor-partner interdependence model (APIM) to investigate not only the association among person’s own dimensions (actor effect) but also the association between person’s own and partner’s dimensions (partner effect). The study involved 165 married couples who were in their first marriages, had at least primary school education, lived in big cities, and got official marriage. Dyadic Adjustment Scale, Positive and Negative Affect Schedule, Life Experiences Survey, and Multidimensional Scale of Perceived Social Support were administered. The models were tested by utilizing a series of path analyze and by controlling length of marriage, number of children, and education levels of spouses. Results yielded that husbands who showed higher positive affect and experienced lower negative life events, perceived higher social support, and this in turn, predicted own marital adjustment as higher.