Klinik Psikiyatri Dergisi; 2017;20(2):96-103
Gözlemci Değerlendirmesiyle Psikoterapiyi Yarıda Bırakmayı Öngörme: Ön Çalışma
İV Gülüm, G Soygüt
Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya
Amaç: Yarıda bırakılacak psikoterapi süreçlerini 3. seansta yapılacak bir gözlemci değerlendirmesiyle öngörebilmeyi hedefleyen Hasta-Terapist Etkileşimi Değerlendirme Formu'nun (HTED-F) sınanmasıdır. Yöntem: HTED-F, terapötik ittifakta kırılma, psikoterapinin yarıda bırakılmasını önleme ve bu iki değişkenin ilişkisine odaklanan önceki çalışmalara temellendirilerek oluşturulmuştur. 4 klinik psikolog, psikoterapi sürecini yarıda bırakan 19 hasta (14 kadın, OrtYaş=22.68, SSYaş=3.83) ile psikoterapi sürecini tamamlayan 20 hastanın (15 kadın, OrtYaş=28.08, SSYaş=7.36) 3. seanslarını video kayıtlarını HTED-F'ye göre puanlamıştır. Bulgular: Psikoterapisini yarıda bırakan grup ile tamamlayan gruplardaki hastaların Yakın Ilişkilerde Yaşantılar Envanteri-II ve Belirti Ölçeği ön test sonuçları; 3. seansların terapötik ittifak değerlendirmesi ve bu seansları yürüten terapistlerin yaşı açısından farklılaşmadığı ancak süreci yarım bırakan hastaların yaşının süreci tamamlayan hastaların yaşına göre anlamlı düzeyde daha düşük olduğu görülmüştür. Analiz sonuçları HTED-F'nin yargıcılar arası güvenirliğinin güçlü (ICC=0.50-0.71, F(41, 123) = 2.02 - 3.47, p<.01) olarak değerlendirilebileceğini göstermiştir. HTED-F'nin grupları birbirinden ayırt edip etmediğini değerlendirmek üzere yapılan t-test sonuçları istatistiksel olarak anlamlı çıkmasa da HTED-F'nin grupları ayrıştırabilme potansiyelini ortaya koymuştur (OrtPYB=4.26, SSPYB=5.35; OrtTamamlayan=3.45, SSTamamlayan=3.33) Sonuç: Psikoterapiyi yarıda bırakmayı terapi süreçlerinin başında seans içi düzeyde değerlendirme ve öngörebilmek adına geliştirilen HTED-F'nin başlangıç için umut verici sonuçlar verdiği ancak ilerideki çalışmalarda daha kapsamlı psikometrik incelemelere ihtiyaç olduğu görülmüştür.
Prediction of Dropout with Observer Assessment: Preliminary Study
Objective: The aim of this study was to examine the Patient-Therapist Interaction Assessment Form (PTIA-F), which was developed to predict psychotherapy dropouts from third session of a psychotherapy process. Method: The PTIA-F was developed by the authors based on the studies which were focused on therapeutic alliance ruptures, prevention of psychotherapy dropouts and the relationship between alliance ruptures and dropouts. The PTIA-F has 42 items and score range is between -15 and +27. In parallel with the aim of the study 4 clinical psychologist rated dropped out (n=19,14 female and 5 male, MAge=22.68, SDAge=3.83) and completed psychotherapies' (n=20,15 female and 5 male, MAge=28.08, SDAge=7.36) third sessions according to the PTIA-F. Results: The dropout and completed process groups were not differentiate in terms of Early Close Relationship Inventory-II and Symptom Checklist; therapeutic alliance rating in 3rd sessions and therapists age. The patients' age was significantly lower in dropout group. Results showed that the PTIA-F has strong interrater reliability (ICC=0.50-0.71, F(41,123)=2.02-3.47, p < .01). The t-test result which was conducted to test the PTIA-F between groups, was not statistically significant but there was promising results for the future studies (MDropout=4.26,SDDropout=5.35; MCompleted=3.45 , SDCompleted=3.33). Conclusion: Although the PTIA-F has promising results to predict psychotherapy dropouts from early phase of psychotherapy process, further studies examining the psychometric properties of the instrument more comprehensively are needed.