Amaç: Metilendioksimetamfetamin (MDMA), sıklıkla ‘Ekstazi’ olarak bilinen amfetamin türevi bir psikostimülandır. Uzun süre MDMA kullanımının nöropsikolojik etkileri çeşitli çalışmalarda incelenmişse de sonuçları çelişkilidir. En sık bildirilen bulgular depresyon, anksiyete, bellek ve dikkat kusurlarıdır. MDMA kullanımı sonrası bildirilen akut psikotik bulguların yanı sıra ortaya çıkan serotonerjik ve dopaminerjik toksisitenin geç dönem psikoz riskini arttırabileceği düşünülebilir. MDMA kullanıcılarında kannabis kullanım oranı çok yüksektir. Bu çalışmanın amacı, subklinik psikotik semptomlar (SPS) üzerinde MDMA ve kannabis birlikte kullanımının etkilerini değerlendirmektir. Yöntem: 131 sağlıklı kontrol (SK), 54 eski kannabis ve MDMA kullanıcısı (K&M) ve 46 eski kannabis kullanıcısı (K) SPS yönünden değerlendirilmiştir. Geçmiş kullanıcı tanımı Munich Uluslararası Bileşik Tanı Görüşmesi temel alınarak yapılmıştır. SPS, Şizotipal Kişilik Ölçeği (ŞKÖ) ile ölçülmüştür. Ayrıca, maddeyi kullanımı sonlandıktan sonra geçen süre ve toplam maruziyetin SPS ile ilişkisi de incelenmiştir. Bulgular: K&M grubunun SPS puanı her iki gruptan yüksektir. Yanı sıra pozitif ve negatif şizotipi, bilişsel-algısal, dezorganize ve kişilerarası şizotipi puanları açısından da üç grup hiyerarşik olarak sıralanmıştır (K&M>K>SK). SPS ile toplam MDMA maruziyeti pozitif yönde, MDMA kullanımını bıraktıktan sonra geçen süre de negatif yönde korelasyon göstermiştir. Sonuç: Geçmiş kannabis ve MDMA kullanımı belirgin derecede SPS ile ilişkilidir. Ayrıca, toplam MDMA maruziyeti ile MDMA kullanımı bırakıldıktan sonra geçen süre de SPS açısından önemli belirleyicilerdir. Ekstazi ve esrardan uzak kalma süresi uzadıkça eşik altı psikoz belirtileri azalır.

Introduction: Methylenedioxymethamphetamine (MDMA) is an amphetamine-derived psychostimulant, usually known as “ecstasy.” The long-term neuropsychological effects of MDMA are examined in several studies with conflicting results. The most common findings reported are depression, anxiety, and memory and attention deficits. In addition to acute psychotic reactions observed after MDMA use, serotonergic and dopaminergic toxicities may increase the psychosis risk in the long-term. Cannabis usage among MDMA users is very high. The aim of this study was, therefore, to examine the additive effects of cannabis and MDMA on subclinical psychotic symptoms (SPS). Methods: Here, 131 healthy controls (hC), 54 former cannabis and MDMA users (C&M), and 46 former cannabis users (C) were evaluated for SPS. The definition of former user was based on the Munich Composite International Diagnostic Interview. The SPS scores were assessed by using the Schizotypal Personality Questionnaire (SPQ). The relationship between substance-free periods and total MDMA exposure with SPS was also examined. Results: The C&M group had higher levels of SPS than both C and hC groups. This is true not only for the total SPQ scores but both positive and negative schizotypy scores as well as cognitive–perceptual, disorganized, and interpersonal schizotypy scores aligned hierarchically in the 3 study groups (C&M>C>hC). The total MDMA exposure was positively correlated and MDMA-free period was negatively correlated with the SPS score. Conclusion: We found that the former use of cannabis and MDMA is associated with marked elevation in SPS. Moreover, the exposure amount of MDMA and MDMA-free periods are important determinants of SPS. The longer the cannabis and ecstasy free periods, the larger is the waning of SPS.