Türk Psikiyatri Dergisi; 1999;10(3):190-200
Trabzon'da 1995 Yılı İntihar İnsidansı
M Bekaroğlu, M Bilici, Ç Hocaoğlu, S Gürpınar, C Soylu
Amaç: Türkiye’de bugüne kadar intihar konusunda yapılan çalışmaların veri kaynağı Devlet İstatistik Enstitüsü’dür (DİE). Fakat biz bu çalışmada, DİE verilerinden bağımsız olarak Trabzon’da 1995 yılı intihar insidansının bulunmasını, intiharla ilişkili çeşitli sosyodemografik ve bazı klinik özelliklerin incelenmesini ve elde ettiğimiz sonuçların DİE bulgularıya karşılaştırılmasını amaçladık.
Yöntem: Bu çalışmanın verileri DİE’nin yaptığı gibi sadece emniyet birimlerinden (polis ve jandarma) değil, tüm sağlık kuruluşları, Adli Tıp Kurumu, Cumhuriyet Savcılıkları ve yerel yönetimlerle kurulan iletişim sonucu elde edilmiştir. Hazırladığımız “Bireysel İntihar Tarama Formu” ölen olguların yakınları ve olaya müdahale eden görevlilerle görüşülerek ve olayla iligili tutanaklar ve adli dosyalardan elde edilen bilgiler kullanılarak doldurulmuştur.
Bulgular: Biz, Trabzon’da 1995 yılında intihar insidansının yüzbinde 2.60 olduğunu bulduk, oysa DİE verilerinde bu insidansın Trabzon için yüzbinde 1.11 olduğu anlaşılmıştır. En yüksek insidansın 15-34 yaş grubunda yoğunlaştığı, erkeklerde, evli olmayanlarda ve işsizlerde insidansın anlamlı olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Olguların en çok ası ve ateşli silah kullanarak intihar ettikleri saptanmıştır.
Sonuç: Bu sonuçlar, DİE verilerinin intihar araştırmaları için yeterli olmadığını, bu durumun da intiharla ilgili birimlerden DİE’ne yeterli ve doğru bir bilgi akışı olmaması ile ilişkili olduğunu göstermektedir. Bu bulgular ayrıca, gençlerde, erkeklerde, evli olmayanlarda ve işsizlerde intihar insidanslarının yüksek olduğunu ve bu grupların intihar riski açısından dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi gerektiğini düşündürmektedir.
1995 Suicide Incidence in Trabzon
Objective: Suicide is considered as a complex phenomenon associated with psychological, biological and socioeconomic factors. The studies about suicide in Turkey are based on the data of State Institute of Statistics (SIS). The source of SIS data was limited to police and gendarme. This study, independent of the SIS data, aimed to find the annual suicide incidence of 1995 in Trabzon, and to investigate some sociodemographic and clinical features of suicide, and to compare our data with SIS data.
Method: Tha data were collected from not only police and gendarme that provide the data of SIS, but also from all of health institutions, Forensic Medicine Center, Public Prosecutorships and local govenrnment. For every case of suicide occurring, an “Individual Suicide Research Form” prepared by us was filled out by examining official reports and forensic files and visiting the relatives of suicide victims.
Results: The suicide incidence per 100.000 population was found to be 2.60 in 1995, for Trabzon; but SIS reported that the incidence was 1.11 per 100.000 population. The maximum suicide incidence were significantly higher among people who are between 15 and 34, male, not married, and unemployed. The most frequent methods used were hanging and firearms.
Conclusion: The results demonstrate that the SIS data is not sufficient for suicide research, and that this handicap is due to the fact that flow of information to SIS is not adequate. These findings also suggest that the risk of suicide is high in people who are young, male, unmarried and unemployed and that these groups must be evaluated for suicide risk.