İki uçlu duygudurum bozukluğu manik evrede psikotik belirtiler ortaya çıktığında hekim sıklıkla şizofreni ya da şizoaffektif bozukluk gibi yanlış tanılara yönelebilmektedir. Bu durum hastanın duygudurum düzenleyicilerle sağaltılma olasılığını azaltmakta ve uzun süreli antipsikotik kullanımına neden olmaktadır. Bu yazıda psikotik maninin gerçekte ne sıklıkta görüldüğü, şizofreni ve şizoaffektif bozukluk ile örtüşen ve ayrışan yönleri, gidişi ve ilişkili olduğu düşünülen etkenlerle etkileşimine ilişkin literatür gözden geçirilerek belli bir düzen içinde derlenmiştir. Bilgisayar aracılığıyla Amerikan Ulusal Tıp Kütüphanesi (National Library of Medicine) Medline ve Health Gate Medline “bipolar bozukluk”, “psikoz” ve “mani” anahtar sözcükleri kullanılarak taranmış, Türkiye’de yapılmış çalışmalar için de belli başlı psikiyatri dergileri incelenmiştir. Belirlenen kaynaklar kabaca gözden geçirildikten sonra, ayrıntılı inceleme için uygun olan kaynaklar saptanmış ve bilgi derlenmiştir. Bugüne kadar elde edilen veriler ışığında şu sonuçlara dikkat çekmek gereklidir: 1. Psikotik mani oldukça sık karşılaşılan bir klinik tablodur; 2. Psikozun niteliği, yani var olan sanrıların duygudurumla uyumlu ya da uyumsuz oluşu, yapısal düşünce bozukluğunun varlığı ve donakalımın olup olmaması tanı koydurucu değildir; 3. Erken başlangıç yaşı ve antidepresan kullanımı ile mani ortaya çıkması durumu psikotik belirtilerin ortaya çıkma olasılığını artırabilir. Ancak, bu konuda daha fazla araştırmaya gereksinim duyulmaktadır; 4. Psikotik özellikler akut dönemde maninin şiddetini artırma eğilimi göstermekle birlikte psikotik maninin ayrı bir alttip olarak kabul edilemesi için yeterli veri yoktur; 5. Psikoz varlığı ve niteliği, gidişi her zaman olumsuz etkilemez; 6. Gidişi belirleyen en önemli etken, psikotik belirtilerin duygudurum belirtilerinden bağımsız ve farklı zamanda bulunması durumudur.

When mania is accompanied by psychotic symptoms, it may quite commonly be misdiagnosed as schizophrenia or schizoaffective disorder. This, in turn, may reduce the likelihood that the case will be managed with mood stabilizers, and also unnecessarily expose the patient to antipyschotic agents. In this review, literature on the prevalence, differential diagnosis, prognosis and the associated factors of psychotic mania is presented. National Library of Medicine’s Medline and Health Gate Medline databases were searched by computer for the key words “bipolar disorder”, “psychosis” and “mania”. For Turkish studies, various Turkish psychiatric journals were searched. After the first evaluation, relevant papers were identified and used to gather the necessary information. Following are the conclusions that one can reach from currently available data: 1. Psychotic mania is not infrequent; 2. The nature of the psychosis - that is, the mood congruence or incongruence of the psychotic symptoms, presence of formal thought disorder and catatonia - by itself is not the only determinant of differential diagnosis; 3. An early age of onset and antidepressant-induced mania may increase the likelihood of psychotic symptoms, although further research is necessary to confirm this 4. Psychotic symptoms may cause an increase in the severity of mania in the acute phase, but this is not a valid reason for the psychotic mania to be considered a more severe form; 5. Neither the presence nor the quality of the psychosis is necessarily associated with a poor outcome; 6. The most important determinant of the outcome is the appearance of psychotic symptoms independently of mood symptoms.