Amaç: Çocuk izlem merkezleri (ÇİM), çocuğa yönelik cinsel istismarın (Cİ) yönetiminde çalışan multidisipliner merkezlerdir. Türkiye’de, ilki Ankara’da olmak üzere kurulan ÇİM’ler giderek yaygınlaşmaktadır. Bu çalışma, İzmir Çocuk İzlem Merkezi’nin ilk bir yıl içinde hizmet verdiği Cİ olgularının başvuru şekillerini, başvuru nedenlerini, tanılarını ve ÇİM’de geçirdiği işlemleri değerlendirmek üzere planlanmıştır. Yöntem: Merkezimize Kasım 2012-Ekim 2013 tarihleri arasında başvuran 943 olgunun dosyaları geriye dönük olarak incelenmiş ve cinsel istismar tanısı konan 848 olgu çalışmaya alınmıştır. Tanımlayıcı istatistiksel analiz yapılmıştır. Bulgular: Olguların ortalama yaşı 14.1±3.3; kız/erkek oranı 5.73 olarak bulundu. En sık başvuru nedeninin ergen kızlar ve akran ilişkileri şeklinde olduğu görüldü. Olguların büyük çoğunluğunun kolluk kuvvetleri aracılığı ile başvurduğu görülürken, sivil başvuruların en sık nedeninin psikiyatri polikliniklerinden yönlendirilme olduğu saptandı. Olguların %60’ı temas içeren Cİ tanımlarken, %27’sinde penetrasyon saptandı. Çalışma grubunda istismarcıların %80.5’i çocuğun daha önceden tanıdığı bireylerdi. En sık istismar eden kişilerin ise arkadaş/erkek arkadaş ve sevgili olduğu görüldü. Aile içi Cİ (ensest) oranı %10.7 olarak bulundu. Aile içi Cİ’de en sık istismarcının öz baba olduğu görüldü. İstismar eden kişilerin %99’u erkekti, ensest grubunda bu oran %100’dü. Çalışma grubunun %48’i adli muayene edilirken, muayene bulgularının sadece olguların %32’sinde tanı koydurucu özellikte olduğu saptandı. Tartışma: ÇİM’ler çocuğun cinsel istismarının yönetiminde multidisipliner yaklaşımlarıyla işlevsel çalışmalar yürütmektedir. Cinsel istismara en sık uğrayan grubun kız ergenler olması ve en sık cinsel istismarın akran ve arkadaşlar ile olan ilişkilerde ortaya çıkması nedeniyle, bu yaş grubunun, cinsel istismar ve değişen yasalarla birlikte hukuki sonuçları konusunda bilgilendirmesinin, en önemli önleyici çalışma olduğu kanısına varıldı.

Objective: Child Advocacy Centers (CAC) are multidisciplinary centers that evaluate child sexual abuse (CSA) cases. In Turkey, CACs, first in Ankara, has been established all around the country. This study is conducted to evaluate the CSA cases’ demographic findings, admission types, diagnosis and outcomes in the first year of Izmir CAC. Methods: The data of 943 cases were evaluated retrospectively and 848 child diagnosed as CSA were accepted as the study group. Descriptive statistical analysis were performed. Results: The mean age of the study group was 14.1±3.3 with female/male ratio 5.73. The most common presentation type was sexual abuse due to peer relations of adolescent girls. The most frequent admission type was by law enforcement while the most common presentation by medical services was from psychiatry clinics. The 60% of the study group defined CSA with contact while 27% defined penetration. The perpetrators were frequently (60%) recognized persons before CSA, most of them were friend/boyfriends and darlings. The frequency of incest cases was 10.7%. The most frequent perpetrator of incest cases were fathers. The 99% of perpetrators were males in the study group while 100% in the incest group. Forty eight percent of the study group required forensic examination but the diagnostic value was 32%. Discussion: CACs are functional centers in evaluating child sexual abuse cases in a multidisciplinary approach. As the most common type of admissions is sexual abuse due to peer relations in adolescents, we suggest that preventive social works should focus on this issue.