Fizyolojik ihtiyaçlarımızın karşılanabilmesi için besinlere ihtiyacımız vardır. Besinler doğal ödüller olarak bilinir. Bazı besin maddeleri (yağ ve şekerden zengin) ödül sistemini daha fazla etkinleştirir ve bağımlılıkta gözlenen davranışsal değişiklikler ortaya çıkar. Lezzetli yemeklerin yenmesini takiben striatumda dopamin salınımında artış olur. Dopamin miktarının yemekten alınan keyifle doğru orantılı olduğu görülmüştür. Dorsal striatum kompulsif yeme davranışında etkilidir. Striatal dopamin yanıtında azalma aşırı yeme davranışını tetiklemekte ve yemek yemek kompulsif bir özellik kazanmaktadır. Klinik ve klinik öncesi araştırma sonuçlarından elde edilen kanıtlar ışığında yemek bağımlılığı ayrı bir davranışsal bağımlık olmaya aday bir sendrom olarak gündeme gelmiştir. Yale Yeme Bağımlılığı Ölçeği DSM-IV bağımlılık tanı ölçütlerinden uyarlanarak oluşturulmuş bir klinik değerlendirme ölçeğidir. Genel popülasyonda ve klinik popülasyonda yemek bağımlılığı araştırılmıştır. Obezite ve yeme bozukluklarında yemek bağımlılığının varlığı olumsuz prognoz ile ilişkili bulunmuştur. Ancak yemek bağımlılığının ayrı bir sendrom olarak tanımlanabilmesi için öncelikle yeme bozuklukları, obezite ve bağımlılık ile kesişen, ayrışan yönlerinin araştırılması gerekmektedir. Yemek bağımlılığı bir davranışsal bağımlılık olmaya aday olan hipotetik bir sendrom niteliği taşımaktadır. Obezite ve yeme bozuklukları içinde bir alt tip olarak değerlendirilebileceği görüşünü de dikkate almak gereklidir. Eğer yemek bağımlılığı bir davranışsal bağımlılık olarak tanımlanırsa temel yaklaşımımız bağımlılık tedavisinde olduğu gibi düzenlenecektir. Farmakolojik tedaviler ve psikoterapiler uygulanan tedavi yaklaşımları arasındadır. Farmakolojik tedavilerin sistematik olarak etkinliğinin incelendiği araştırmalar henüz yoktur. Bilişsel davranışçı tedavi yaklaşımları, diyalektik davranışçı tedaviler, aile terapisi, kişilerarası psikoterapiler ve kendine yardım grupları önerilen yöntemlerdir. Beslenme danışmanlığının tedavide yer alması da önerilmektedir.

We need foods to meet the physiological needs. Foods are known as natural rewards. Some foods (high in fat and sugar) activate the reward system and reveal more addiction like behavioral changes. Hyperpalatable foods increases dopamine release in the striatum. The dopamine release is proportional to the pleasure from the food. The dorsal striatum is effective in compulsive eating behavior. The reduction of dopamine in the striatum triggers overeating and eating turns into a compulsive feature. Clinical and preclinical evidence suggests that food addiction has emerged as a candidate and separate behavioral addiction. Yale Food Addiction Scale is a clinical self-report rating scale adapted from the DSM-IV diagnostic criteria for addiction. Food addiction has been investigated in the general and clinical population. The presence of food addiction in obese patients and eating disorders are associated with negative prognosis. However to diagnose food addiction as a separate disorder similarities and dis-similarities between obesity and eating disorders have to be investigated. Food addiction is of a hypothetical nature of the likely candidates to be a behavioral addiction. Another perspective, suggests that food addiction can be considered as a sub-type of eating disorders and obesity. If food addiction is defined as a behavioral addiction, the treatment approach will be held as the basis of addiction. Pharmacological treatment and psychotherapies are among the therapeutic approaches. The studies have not been systematically evaluated the efficacy of pharmacological treatment yet. Cognitive behavioral therapy, dialectical behavior therapy, interpersonal psychotherapy, family therapy and peer support have been described. Nutrition counseling has been suggested as a part of the treatment programs.