Türk Psikiyatri Dergisi; 2001;12(2):111-120
Bipolar hastalarda ataklar arası dönemde tedavi ve gidiş ilişkisi
SK Özer, A Uluşahin, E Kabakçı
Hacettepe Ü. Tıp Fak.,\r\nPsikiyatri Anabilim Dalı, Ankara.
Amaç: Bu çalışmada ataklar arası dönemde bipolar hastalarda, bazı tedavi değişkenleriyle, kalıntı belirtiler ve genel işlev düzeyi, yetiyitimi ve yaşam kalitesi gibi gidiş değişkenlerinin ilişkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmaya bipolar bozukluk tanısı ile izlenen 100 hasta alınmıştır. Ataklar arası dönemde olan bu hastalara SADS (The Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia), bunun içinde yer alan Genel Değerlendirme Ölçeği (Global Assessment Scale/GAS) ile Kısa Yetiyitimi Anketi (KYA) ve Yaşamdan Hoşnutluk ve Doyum Anketi (Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire/Q-LES-Q) uygulanmış ve tedavi değerlendirme formu ile, doktorla görüşme sıklığı, yeterli duygudurum düzenleyici ilaç kullanıp kullanmadığı ve kullandığı diğer psikotrop ilaçlar öğrenilmiştir.
Bulgular: Duygudurum düzenleyici ilacı yeterli kullanan hastalarda GAS puanının yüksek, antipsikotik ilaç kullananlarda ise GAS puanının düşük, yetiyitiminin yüksek olduğu ve manik belirtilerin fazla olduğu bulunmuştur. Aynı şekilde antidepresan kullananlarda da depresif belirtilerin fazla olduğu saptanmıştır. Yaşam kalitesi açısından gruplar arasında hiçbir değişken ile ilgili olarak fark bulunmamıştır.
Sonuç: Duygudurum düzenleyici ilacı yeterli kullanan hastalarda, genel işlev düzeyi daha yüksektir. Eşikaltı manik belirtiler ile ek antipsikotik kullanımı birlikte gitmiş ve bu kişilerde genel işlev düzeyi düşük ve yetiyitimi yüksek olarak bulunmuştur. Bipolar bozuklukta ataklar arası dönemde, bazı diğer tedavi yaklaşımları kullanılarak eşikaltı belirtilerin ve işlev düzeyinin iyileştirilmesi, duygudurum düzenleyicilerle sağlanan koruyucu tedaviden elde edilen yararı artırabilir.
Relation of Treatment and Outcome in Interepisode Bipolar Patients
Objective: Our aim was to study the correlations of several treatment variables with residual symptoms and outcome measures such as level of functioning, disability and quality of life in bipolar patients with the clinical features of an interepisode period.
Methods: Interepisode bipolar patients (N=100) were included in the study. Patients were interviewed with the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia (SADS) and, as outcome measures, the Brief Disability Questionnaire (BDQ), the Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire (Q-LES-Q) and the Global Assessment Scale (GAS) were administered. They were also asked questions to check the frequency of regular assessments, by a physician, adequate usage of mood stabilizing agents and usage of other psychotropic drugs.
Results: Adequate usage of mood stabilizers corresponded with higher GAS scores. Usage of antipsychotic drugs corresponded with lower GAS scores, higher BDQ scores and more severe manic symptoms. In the same way, usage of antidepressant drugs corresponded with more severe depressive symptoms. With respect to quality of life, there was no significant difference between the groups.
Conclusions: Adequate usage of mood stabilizers may improve the level of functioning. In patients that use antipsychotic drugs there were more residual manic symptoms, a lower level of functioning and a higher level of disability. In interepisode bipolar disorder, a decrease in subsyndromal symptoms and an improvement in level of functioning by some other specific therapeutic srategies may add to the benefits provided by mood stabilizing prophylaxis.