Dissosiyatif kimlik bozukluğu tanısı konularak psikoterapiye alınan 18 yaşındaki bayan hasta 15 aylık tedavi sonunda entegrasyona ulaştırılmış, sonraki sekiz aylık izleme sonunda da bu durumu koruduğu görülmüştür. Stratejik ve taktik entegrasyonalist anlayışla yürütülen tedavi sürecinde özgül yöntemler olarak haritalama, alterlerarası eşbilinçlilik ve uzlaşmanın sağlanması, abreaksiyon, alter katmanlaşmasının ele alınması ve füzyon oluşturma kavramları üzerinde durulmaktadır. Terapistin bir bakıma "uzun süreli kısa (fokal) psikoterapi" anlayışı içerisinde tanıyı dikkate alarak yürüttüğü psikoterapinin olumlu sonucu bu tanı grubunda uygun yaklaşımla prognozun iyi olabildiğini göstermekte, bu yazıyla Türk psikiyatrisinde ilk kez bir dissosiyatif kimlik bozukluğu (çoğul kişilik) vakasının tamamlanmış psikoterapisi bildirilmiş olmaktadır. Tedavideki bu sonuç tanının doğruluğunu, bu tanı kategorisinin geçerliği ve gerekliliğini desteklemesi açısından da önem taşımaktadır.

An 18 year old female patient diagnosed as dissociative identity disorder was psychotherapeutically treated for 15 months and her alter personalities were integrated. She has maintained her integrity during the 8 month follow up. The treatment was based on so called strategical and tactical integrational approach. Specific medhods such as mapping, establishment co-consciasness and consensus between alter personalities, abreaction, management of layering of the alter personalities, and creating fusion between them were used. The positive outcome of the treatment, which has been conducted basically in the fashion called as "long duration short-trem psychotherapy" and under the consideration of the clinical diagnosis supports the probability of a good prognosis for these patients, if managed in apropriate manner. This paper is the first presentation in Turkish psyhiatric literature concerning the psychotherapy of a dissociative identity disorder case, who could reached the postintegration stage. The result also confirms the appropriateness of the diagnosis and supports the validity and necessity of this forgotten diagnostic category.