1995 yılı Ekim ayında Sağlık Bakanlığı bünyesindeki Yüksek Sağlık Şurası opiyat kullanımı ve bağımlılığı tedavisinde kullanılmak üzere metadonun ithaline karar vermiştir. Reçetelendirme hakkının sadece ruh hekimlerine verilmesi oysa ülkedeki tüm doktorların selahiyetli olduğu gerekçesiyle iki üyenin karara itirazı vardı. Dolayısı ile belirsiz ve anlaşılamayan bir durum doğmuştu. Aslında bu gelişme, ülkedeki madde kullanım sorununa bakarak şıpın işi çözüm beklentisi taşıyan yürütme erkinin metadona bir deva olarak bakmasındaki öngörüsüzlüklerinin sonucudur. Kitle haberleşme organları, ne yazık ki, aynı tutumu benimseyerek durumu vaktinden önce kamuya yansıtmışlardır. Yandaşlar ve karşıtlar arasında aylar süren sıcak tartışmalar olmuştur. Bu kargaşa metadon altkomisyonunun görevi üstlenmesiyle son bulmuş olup komisyon, bağımlılık alanında çalışan meslek kişileri ve bakanlık bürokratlarından oluşmaktaydı. Bu yazı, bu tarihsel dönemi yerel bazı ayrıntılarıda katarak ele alırken belli koşullarda ulusal bir politikanın yerleştirilmesindeki güçlüğe dikkat çekmektedir. Bununla anlatmak istediğimiz; ulusal çerçevede bütünlük taşıyan epidemiyolojik bir çalışmanın henüz olmadığıdır. Bir diğer deyişle veri temelli gerçekliğin yerini "sezgi ” alınca karar verme mekanizmalarının nasıl malul hale geldiğidir.Çünkü neyi, ne zaman yapacağımızı bilmemekteyiz. Uzun dönemde şu ana dek mütevazi de olsa ulaşılan başarı, konuyla ilgili bir tüzüğün kabulüdür. Bu ilk belge taraflara ulaştırılmış olup sonraki altı ay içinde ortak bir anlayışa ulaşılacağı beklenmektedir. Bu, umarız, evrensel nitelikli bir insan sorununa bakarak ulusal bir politikanın yerleştirilmesinde tetikleyici bir etmen olacaktır.

Higher Council of Health (a body within the Ministry of Health) has decided methadone to be imported for the treatment of opiate abuse and dependency, by October 1995. Prescription was only limited to psychiatrists but two members of the council objected under thepretext of ineguality since aliphyscians in the country should be entitled to prescribe it. Therefore a vague and uncertain situation has emerged. This was because of the short sightedness of the executive authorities as they credited this drug as a panacea with a magic expectancy of quick fix regarding the substance abuse problem in Turkey. Mass media unfortunately shared the same attitude and reflected this prematurely to the public. Pros and cons were in two camps and ameliorating a heated discussion around a table for months. This chaotic process ended up when the subcommittee of methadone took over the task. This committee consisted of professionals of psychiatry of addiction and some other bureocrates in the ministry. This paper reflects this historical episode with some domestic details and puts how it is diffucult sometimes to implement a national policy under certain circumstances. What we mean by this, is the fact that we stili lack a comprehensive epidemiological study on a nation wide base. In other words when databased reality is replaced by intuition how decision making processes become disabled since we do not know what to do and when to do. Actually a modest success is achived in the lorig run. This is the acceptance of a Turkish Charter of Treatment of Substance Abuse and Dependence and this preliminary document has been submitted to theparties involved. In the next six months it is expected to reach a gentlemen ’s agreement. This, as we hope, will be a triggering factor to implement a national policy regarding this universal problem of humanity.