Travmatik bir yaşantı, ya da duygusal bir zorlanma karşısında ruhsal yapının geliştirdiği bir savunma düzeneği olarak kabul edilen disosiyasyon görüngüsü, modern psikiyatrik sınıflandırmada disosiyatif bozukluklar başlığı altında bulunan dört farklı pisikiyatrik rahatsızlığın tanımlanmasında temel ve ortak bir öğedir. Bu nedenle, bu bozuklukların tedavisinde travmatik yaşantıya odaklanan psikoterapötik bir yaklaşım ilk seçenek olarak görülmektedir. Öte yandan, hipnoz ve ilaçla kolaylaştırılmış görüşmeler gibi yardımcı yöntemler, kontrollü bir disosiyasyon durumu yaratarak hastanın belirtisi ve hastalığı üzerindeki kontrolünün giderek artmasını sağlarken, bir yandan da travmatik yaşantıya ulaşmayı kolaylaştırmaktadır. Disosiyatif bozuklukların tedavisinde ilaç tedavisinin kullanımı henüz oldukça sınırlı olmakla birlikte, bu alan araştırılmayı bekleyen üretken bir alandır. Bu yazıda disosiyatif bozuklukların tedavisinde kullanılan değişik yöntemlerden söz edilecektir.

Being considered to be a defense mechanism, which is developed by the psychic apparatus against a traumutic experience or emotional stress, dissociative phenomena is a basic common element in the description of four different psychiatric diseases under the title of "Dissociative disorders " in modern psychiatric classification. Thus, a psychotherapeutic approach with a focus on the traumatic experience appears to be the primary choice of treatment. Nevertheless adjunctive methods including hypnosis and drug-facilitated interview lead to an increasing control of the patient on his symptoms and disease by means of the creation of a well controlled state of dissociation, while, on the other hand faciliating an access into the traumatic material. Although pharmacotherapy is applicated in a limited fashion, it is aproductive area waiting for further investigation. In this article, various modalities of treatment in dissociative disorders will be discussed.