Amaç: Bu çalışmanın amacı solunumsal ve solunumsal olmayan belirtili panik bozukluğu alttiplerinde C02 uyarımına farklı bir duyarlılığın olup olmadığını araştırmaktır. Yöntem: İlaç kullanmayan 51 panik hastası belirti örüntülerine göre solunumsal olan (n=28) ve olmayan alttip (n=23) olarak ikiye ayrıldı. Deneklerin bazı fizyolojik (kalp atım hızı, sistolik ve diyastolik kan basınçları, solunum sayıları) ve psikolojik (Panik Agorafobi Ölçeği, Akut Panik Envanteri, Hamilton Depresyon Ölçeği ve Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri) ölçümleri yapıldıktan sonra, % 35 C02 ve % 65 O, gaz karışımıyla bir kışkırma testi uygulanmış ve panik oranları incelenmiştir. Bulgular: Solunumsal belirtili panik bozukluk alttipi, solunumsal belirtili olmayan alttipe göre CO2 anlamlı olarak daha duyarlı idi (jf-3.97, df=l, p=0.046, Yate düzeltmesiyle). Solunumsal alttipin, her ikisi de hastalığın şiddeti hakkında fikir veren, daha yüksek Panik-Agorafobi Ölçeği puanları ve daha uzun bir hastalık süresine sahip olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca, solunumsal grupta daha yüksek sigara içme oranları vardı. Tartışma: Karbondioksit solunması farklı panik bozukluğun alttiplerini ve bozukluğun olası solunumsal etyopa- tolojik temelini anlamada yararlı bir kışkırtma ajanıdır.

Objective: Our aim was to assess the possibility of differential sensitivity of respiratory and non-respiratory subtypes of panic disorder patients to CO2 challenge. Method: Fifty-one unmedicated panic disorder patients were divided into respiratory (n=28) and non-respiratory (n=23) subtypes by their symptom profiles. The subjects were evaluated by physiological measures (pulmonary function tests and vital signs) and various psychological measures (Panic-Agoraphobia Scale, Acute Panic Inventory, Hamilton Depression Scale and State-Trait Anxiety Inventory). We used a % 35 C02 and % 65 O2 gas mixture as a challenge agent. Results: The patients in the respiratory subtype were significantly more sensitive to CO2 than were the patients in non-respiratory subtype (%2=3.97, df=I, p=0.046, with Yate's correction). The respiratory group also had higher scores in Panic-Agoraphobia Scale and longer duration of illness in which both can be indicators for severity of illness. In addition, the respiratory group had a higher cigarette corisumption rate. Conclusion: Carbon dioxide inhalation appears to be an important challenge agent in the understanding of different subtypes and may be a possible respiratory etiopathological mechanism of panic disorder.