Ölüm, ölmekte olan hastalar ve yas, birçok hekimin meslek yaşamında sürekli olarak yüz yüze kaldığı gerçeklerdir. Çoğu tıp eğitim programında bu gerçek genellikle yetersiz bir düzeyde ele alınır ve sonuç olarak ölmekte olan hastanın tedavisi, bu olaya karışan tüm kişiler için gereksiz şekilde acı verici hale gelir. Tanatoloji, ölmekte olan kişilerin ve yas tutanların ölüme reaksiyonlarını içeren süreçlerin çalışmasıdır. Bu çalışma ile ilişkili bir alan da, bakım ekibinin çalıştıkları hastaların ölümüne ve yasa tepkisi, kendi korkuları ve kayıp duyumunu nasıl anlayacaklarıdır. Bu makalenin amacı, ölmekte olan kişinin ve bu durum nedeniyle acı çeken kişilerin ölüme tepkilerini incelemek; bakım ekibinin, ölmekte olan hastalara yaklaşımını olumsuz etkileyen nedenleri araştırmak; ölümcül hastalara yaklaşım konusunda deneyimli kişilerin bilgilerinden yararlanarak, hastaya yaklaşım konusunda, özüme yönelik pratik öneriler getirmektir.

An ongoing reality in the lives of most practicing physicians is a regular confrontation with death, dying, and grief. In most medical training programs, that reality is often inadequately adressed; as a result, the treatment of dying patients is often unnecessarily painful for all involved. Thanatology is the study of the processes involved in reactions to death, both in those who are dying and in those who are grieving. A related area of study concerns the reactions of caretakers to death and grief in their work with patients and how the caretakers learn to understand their own fears and sense of loss. The goal of this paper is to evaluate the reactions of dying patients and their relatives to death; to determine the causes of negative approach of caretakers to dying patients; to suggest practical solutions for the care of dying patients.