Eski çağlardan beri tanımlanan, ağır hastalık veya yaralanma süreci içinde ölüme çok yaklaşan veya öldüğüne inanılan ancak ardından yaşama döndürülen veya canlandırılan kişilerin bildirdikleri karmaşık ve öznel yaşantılar, ölümden dönme yaşantıları (ODY) olarak adlandırılmıştır. Önceleri daha çok din ve parapsikolojinin ilgi alanına giren bu konu, daha sonra kimi bilim adamlarının araştırmaları sayesinde, tıp biliminin ve psikiyatrinin ilgisini çekmiş, çeşitli çalışmalar yapılarak gizemli, doğaüstü olarak tanımlanan bu yaşantıların nedeni aydınlatılmaya çalışılmıştır. Bu yazıda ölümden dönme yaşantıları tanımlaması, sıklığı ve yaygınlığı, niteliklerini etkileyen etmenler, nedenine yönelik kuramsal açıklamalar, yaşam üzerindeki etkileri ele alınarak gözden geçirilmeye çalışılmıştır.

The experiences of persons who almost die in the course of severe illness or injury, or who are believed to be dead but subsquently revive or are resuscitated have been described consistently since antiguity. These profound and subjective experiences are called as near-death experiences. Interest in these phenomena was largely in the province of religion and parapsychology, until when this subject has drawn the attention of some psychiatrists and medical workers. Thereafter, many studies have been conducted in order to enlighten the etiology of these mystic and transcendental experiences. In this article, near-death experiences is reviewed in terms of description, incidence and prevalence, factors that affect the occurrence and quality of experiences, the theoretical explanations of NDE, the conseguences in life and clinical implications.