Amaç: Amerikan Psikiyatri Birliği ’nin DSM-IV sınıflandırmasında ortak özellikleri nedeni ile Dikkat Eksikliği ve Yıkıcı Davranış Bozuklukları başlığı altında ele alınan Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu, Davranım Bozukluğu ve Karşı Gelme Bozukluğu ’nun tedavilerinde klinisyenlerin tedavi eğiliminin belirlenmesi araştırmanın amacını oluşturmuştur. Yöntem: Araştırmada Ocak 1995 ile Ekim 1996 tarihleri arasında Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine başvuran 1556 çocuk ve ergenin psikiyatrik ve psikolojik değerlendirilmeleri sonucunda Dikkat Eksikliği ve Yıkıcı Davranış Bozuklukları başlığı altında değerlendirilen tanılardan birini karşılayan 270 olgu araştırma kapsamında değerlendirilmiştir. Deneklerde belirlenen diğer DSM-IV tanılarıyla bu bozukluklarda başlanan ya da planlanan tedaviler belirlenmeye çalışılmıştır. Tedaviler ilaç ve diğer tedaviler olmak üzere iki genel başlık altında toplanmıştır. Bulgular: Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu tanı grubunda deneklerin yaklaşık % 94 'üne, Karşı Olma Karşı Gelme tanı grubunda %38 'ine ve Davranım Bozukluğu tanı grubunda ise %66 'sına ilaç tedavileri başlanmıştır, ilaç tedavileri içinde en sık antidepresan ilaçların daha sonra metilfenidatın seçildiği anlaşılmıştır. Bu 270 hastanın 10'una (% 3) birden fazla ilaç seçildiği, deneklerin 1/4 'ünde ise ilaç tedavisinin düşünülmediği belirlenmiştir. Tartışma: Sık rastlanan bu üç bozuklukta klinisyenlerin tedavi eğilimleri, ilgili literatürün ışığında tartışılmıştır.

Objective: Detennination of clinicians’ preferences in the treatment of Attention Deficit-Hyperactivity Disorder, Conduct Disorder and Oppositional-Defiant Disorder, which, because oftheir common features, are grouped under the leading of Attention Deficit and Distruptive Behavioral Disorders in DSM-IV. Method: Two hundred and seventy cases among the 1556 children and adolescents who were admitted to the Gazi University Medical School Department of Child and Adolescent Psychiatry between January 1995 and October 1996, were diagnosed as having one of the 3 disorders grouped under the heading of Attention Deficit and Distruptive Behavioral Disorders. These cases were evaluated to detect additional DSM-IV diagnoses and to note planned or initiated treatment schedules. Treatment schedules were classified into two groups (psychopharmacologic treatments and other treatments). Results: Pharmacologic treatment was found to be initiated in 94% of the cases with Attention Deficit-Hyperactivity Disorder. 66 % of those with Conduct Disorder and 34% of those with Oppositional-Defiant Disorder. The most commonly prescribed drugs were antidepressants, followed by methylphenidate. Ten percent of the 270 cases were on more than one medication whereas the treatment plan in- cluded no medication in one fourth of the cases. Conclusion: Clinicians’ preferences in the treatment of these common disorders is discussed in the light of the literature.