Amaç: Deliıyum gerek görülme sıklığı gerekse mortalitesi ile genel tıbbi kliniklerde önemli bir bozukluktur, ancak yeterince tanınamamaktadır. Bu çalışmada, güvenilir ve geçerli biçimde kullanılabilecek bir deliryum derecelendirme ölçeğinin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tanı sistemleri ve çeşitli klinik araştırmalardan elde edilen belirtiler göz önüne alınarak deliryumun şiddetini ölçmek üzere görüşmecinin doldurduğu 10 maddeli Deliryum Derecelendirme Ölçeği (DDÖ) hazırlanmıştır. Çalışma İzmir Atatürk Eğitim Hastanesi Psikiyatri Kliniği ve Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilinı Dalı tarafından yürütülmüştür. DSM-IV'e göre deliryum tanılı 29, şizofreni tanılı 20, majör depresyon tanılı 16 ve demans tanılı 1 hasta ile bedensel hastalığı olan ve herhangi bir psikiyatrik bozukluğu olmayan 25 kontrol deneği araştırmaya alınmıştır. Önce 5 psikiyatristin incelemesi ile yüzey geçerliliği elde edilmiştir. Bulgular: Güvenilirlik çalışmalarında, ölçeğin iç tutarlılık analizinde Cronbach alfa katsayısı 0.8804 ve madde-toplam puan korelasyonları 0.8616-0.8819 arasında bulunmuştur. Görüşmeciler arası güvenilirlikte, korelasyon katsayısı 0.9815 (p<0.0001) olarak saptanmıştır. Faktör analizinde, sırasıyla bilişsel bozuklukları ve psikotik belirtileri içeren iki faktör elde edilmiştir. Geçerlilik çalışmalarında, ölçüt (criterion) geçerliliğinde üç ayrı kesme noktası hesaplanmıştır. Bu üçünden, deliryum grubu ile diğer tüm deneklerin DDÖ puanlarının ROC analizi sonucu elde edilen 11 kesme noktası olarak kabul edilmiştir ve duyarlılığı % 89.65, özgüllüğü % 88.88'dir. Sonuç: Sonuçta, DDÖ ’nin Konsültasyon-Liyezon Psikiyatrisi uygulamasında geçerli ve güvenilir biçimde kullanılabileceği saptanmıştır.

Objective: Delirium is an important disorder due to both its high incidence and its mortality in general medical wards, but it is underdiagnosed. in this study, to develop a reliable and valid delirium rating scale is a 10-item, observer scale based on diagnostic systems and symptoms drawn from clinical research for measuring the severity of delirium. Method: This study was carried out in the Department of Psychiatry of Izmir Atatürk State Hospital and Medical Faculty of Ege University. Twenty-nine patients diagnosed as delirium, 20 as schizophrenia, 16 as major depressive episode and 11 as dementia were chosen according to DSM-1V, and 25 medically ill patients with no psychiatric disorder were also included. First, face validity was obtained by 5 psychiatrists. Results: In reliabilty sludies, Cronbach alfa coefficient of DRS was found to be 0.8804, and item-total score correlation coefficients were between 0.8616 and 0.8819. For interrater reliabilty (two raters), the correlation coefficient was 0.9815 and it was statistically significant (p<0.0001). Factor analysis yielded two factors, labeled as cognitive impairment and psychotic symptoms, respectively. In validity studies, three cut-off points were calculated. As a result, 11, obtained from ROC analysis of DRS scores of delirium group and all other groups, was accepted as the cut-off point; its sensitivity was 89.65 % and its specificity was 88.88 %. Conclusion: It was concluded that DRS is reliable and valid, and will be useful in Consultation-Liaison Psychiatry practice.