Yaşadığımız çağ, sanat dallarında, sembollerle birlikte soyuta indirgenen anlatım biçimlerinin tercih edildiği bir çağ. Samuel Beckett de, sahne üzerinde, insanoğlunun yeryüzündeki yaşamının amaçsızlığı, anlamsızlığı ve boşluğu karşısında duyumsadığı tedirginliğini, insanın varoluşunu sorgulamasını ve varoluş kaygısını aktaran düşüncelerini, en basite ve soyuta indirgeyerek yansıtmıştır. Beckett 'in seyircisine vermek istediği mesajı ve sanatsal ifade tarzını açıklamak için minimalist oyunlarından olduğu gibi „Godot'yu Beklerken " ve „ Oyunun Sonu “ gibi belli başlı oyunlarından örnekler verilmiştir. Beckett'in insanlık durumuna bakış açısı, insan yaşamım bir bekleyiş süreci olarak ele alması, oyunda yansıyan „ Godot “ beklentisinin, aslında bir „ Telos “ beklentisi olduğu düşüncesini getirmektedir. Bu bekleyiş süreci içersinde, insanoğlunun bilincinde zamanın „ telos “a doğru akışını hafifletmek için türlü oyunlar ve farklı roller icra etmesi, Shakespeare 'in oyunlarında yansıyan Elizabeth döneminin Teatrum Mundi düşüncesiyle bir paralellik oluşturmaktadır. Bu traji-komik öğeler taşıyan „Godot“ beklentisi içersinde, insanoğlunun zamanı kavrayışı ve değerlendirmesi: geçmiş-gelecek ve şimdi ’nin sürekli iç içe geçen aldatıcı bellek denizinde insanın çırpınışına neden olan zaman bilinciyle olan ilişkisi, Beckett ‘in oyunlarında olduğu kadar Shakespeare'in oyunlarından da benzer örnekler verilerek, zaman bilinci, bellek ve beklenti arasında kayıp giden soyut üçgen ele alınmıştır.

The age in which we live is marked, in the fields of art, by the use of abstract forms as well as symbols through which the contemporary artist tries to express the world of his own. Samuel Beckett is one of those who prefer simple abstract forms with minimum stage design on the theatrical stage in order to convey his intellectual ideas about man's anxiety against the existential void, the sense of futility, purposelessness and meaninglessness of man's life. Examples from Beckett's certain minimalist plays as well as his significant works such as ''Waitingfor Godot" and ''Endgame“ are given to reveal Beckett’s artist style on stage and his intellectual message. Beckett's approach to human life and human condition as a process of ''Waiting" through which man plays certain roles or games to forget the Coming of ''telos " and to soften the passing of time towards ''telos " in his consciousness is compared to the Elizabeth an idea of Teatrum Mundi in Shakespeare’s plays. The waiting process of Vladimir and Estragon in ''Waiting for Godot" is explained in terms of waiting for ''telos". Man is born to die. Thus, in a tragi-comic process he waits for his bitter end which is inevitable. The waiting process is taken into account by man’s notion of time in his consciousness. Beckett’s approach to the relation between time, memory and the process of waiting is discussed and compared with similar examples from Shakespeare ’s plays.