Bu yazıda kısa süreli yineleyici tablolardan gerçeği değerlendirme yetisinin de bozulduğu psikotik özellikli tablolara dek değişik şiddet ve örüntülerde ortaya çıkan depresif bozuklukların dışavurumu, konunun araştırma ve klinik uygulama açısından önemi dikkate alınarak işlenmekte; ancak depresyon bir duygu durumu ya da kişilik özelliği olarak incelenmemektedir. Depresyonu olan kişinin yardım arama süreci içinde ve yardım arama süreci dışında bu rahatsızlığını nasıl dışa vurduğu ve bu dışa vurumla belirleyen etkenler üzerinde durulmaktadır. Riskli davranışlar, alkol ve madde kullanımı, intihar davranışı ve hastalık başladıktan sonra ortaya çıkan yaşam olayları depresyonun yardım arama süreci dışındaki psikososyal görüngüleri olarak değerlendirebileceği öne sürülmektedir. Sonuçta, depresyonun dışavurum biçimlerinin ve bunları belirleyen etkenlerin bilinmesinin, hem betimleme sorunları ve özellikle kültürel formulasyon açısından, hem de hastanın depresyonunun anlaşılması, ele alınması, sağaltımı ve özellikle psikoterapisi açısından önem taşıdığı vrgulanmaktadır

In this article, expression of depression not as a mood state or a personality feature but as a disorder, which can be seen in a broad spectrum of clinical patterns and severity, from recurrent brief depression to psychotic depression, is discussed. The expression of depression either during the process of help seeking behaviour or through its psychosocial phenomena and the determinants of this expression carry considerable importance both from a clinical and a theoretical point of view. Understanding these patterns and the reciprocal relations between stress and depression may contribute to descriptive formulation, specially cultural formulation of the patients and to their clinical management.