Amaç: Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ) ’nin geçerlik-güvenirlik çalışmasının yapılması ve klinik kullanımında gözönüne alınması gereken yönlerinin incelenmesi araştırmanın amacını oluşturmuştur. Yöntem: SCID ölçütleriyle depresyon tanısı alan 94 hastaya (62 kadın, 32 erkek) HDDÖ ve Klinik Global izlenim (KGI) derecelen-dirmesı, bu grup içinden 38 hastaya da Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) uygulanmıştır. Uygulama sırasında video kaydını kabul eden 40 hastanın görüşmesi de derecelendiriciler arası güvenirlik çalışması amacıyla kaydedilmiştir. Bulgular: Kadınların gerek HDDÖ gerekse diğer ölçek puanlarının genel olarak daha yüksek ve bazı farkların istatistiksel anlamlılık düzeyinde olduğu bulunmuştur. Beş gün arayla alınan ölçümlere dayalı olarak HDDÖ’nin test-tekrar test güvenirliği .85; iki-yarım güvenirliği . 76; Cronbach alfa iç tutarlık katsayısı .75 ve 4 psikiyatristin bağımsız derecelendirmelerine dayanan derecelendiriciler arası güvenirlik katsayıları .87 ile .98 değerleri arasında bulunmuştur. HDDÖ-BDÖ korelasyonu .48 ve HDDÖ- KGI korelasyonu .56'dır. Ölçeğe uygulanan Temel Bileşenler Analizi 6 faktör ortaya çıkarmıştır. Tartışma: Ölçeğin klinik düzeylerdeki depresyonu değerlendirmede uzmanların geçerli ve güvenilir olarak kullanıbileceği bir araç olduğu gösterilmiştir. Depresyon şiddetini değerlendirmede HDDÖ 'nün BDÖ 'den üstün olduğu düşünülmüştür. Elde edilen bulgular literatür çerçevesinde tartışılmış ve ölçeğin altölçeklere ayrılarak kullanımının uygun olmayacağı vurgulanmıştır.

Objective: The aims of the study were to investigate the reliability and validity of the Turkish version of the Hamilton Depression Rating Scale (HDRS) and to obtain some critical points about its clinical use. Method: Ninety-four patiens (62 females, 32 males) were used as subjects who were diagnosed with depression by using SCID. HDRS, Beck Depression Inventory and Clinical Global Impression were the data collecting devices. The interviews of 40 patients who gave written consents were video recorded for interrater reliability study. Results: Females had generally higher scores on all depression scales and some differences reached statistical significance. Test-retest reliability coefficient of HDRS based on a 5-days interval was .85; Cronbach alpha coefficient was .75; split-half reliability coefficient was . 76; inter-rater reliability coefficients based on the independent ratings of 4 psychiatrists were between .87and .98. The correlation between HDRS and BDI scores was .48 and between HDRS and CGI was .56. The Principal Components Analysis had yielded 6 factors. Discussion: The Turkish version of the HDRS is a reliable and valid clinical rating scale for specialists to assess the severity of depression and it s more useful then BDI for this purpose. Results were discussed in the light of the literature and it was underlined that using as subscales of the obtained factors is not suitable due to insufficient contents in terms of number of items.