Amaç: Ergenlerin intihar girişimi ile ilgili olabilecek risk etkenlerinin belirlenmesi, hastaneye yatırma karan, kısa süreli izlemlerinin sonuçlan ile ilgili özelliklerin saptanması. Yöntem: Yaşlan 12-17 arasında olan ve Acil Poliklinikteki acil tedavileri sonrasında konsültasyon istemi ile Çocuk Psikiyatrisi’nce ele alman ergenlerin sosyodemografik ve intihar girişimi ile ilgili özellikleri ile DSM-1V tanılan ve tedavileri değerlendirildi. Ayrıca ergenlerin Çocuk ya da Psikiyatri Kliniği'ne yatırılma ka- rannda belirleyici olan etkenler ile 6 ay süresince poliklinikten sürdürülen tedavilerinin sonuçlan gözden geçirildi. Bulgular: Araştırma 4’ü erkek, 36'sı kız olmak üzere toplam 40 ergen ile tamamlandı. Ergenlerin %57.5'inde DSM-FV tanılan tesbit edildi, %37-5'i Çocuk, %12.5'i ise Psikiyatri Kliniği'ne yatmldı. Poliklinikten izlemleri sırasında üç ergen yeniden intihar girişiminde bulundu. Tartışma: Veriler ergenlerin intihar girişimi ile ilgili kararlannm planlanmadan ve ani olduğunu, girişim öncesi zorlayıcı bir yaşam olayı tanımladıklannı ve parçalanmış ailede yaşayan ergenlerin intihar girişimi için risk grubunu oluşturduğunu gösterdi. Kısa bir izleme süresine karşın sonuçlar tedavinin gerekliliğini düşündürmektedir.

Objective: The aim of this study was evaluate the risk factors related to attempted suicide, decision to hospitali-zation and determination of properties in short duration follow-up. Method: After completion of emergency treatment, sociodemographic characteristics, psychiatric examination findings and suicidal thoughts of the patients in 12-17 age range were evaluated in Child Psychiatry Clinic. DSM-1V diagnosis and treatment were considered. Also, prominant factors in hospitalization of adolescent to Pediatry or Psychiatry Clinic and results of treatment in outpatient clinic during 6 months were discussed. Results: Forty adolescents (4 males and 36 females) were included in this study. Diagnosis were made according to DSM-1V in 57-5 % of the adolescents. 37-5 % of these were hospitalized in Pediatry Clinic and 12.5 % were hospitalized in Psychiatry Clinic. In 6 months outpatient follow-up period, 3 of the adolescents attempted suicide again. Conclusion: Results showed that adolescent suicide attempts were unpremeditated and impulsive; adolescents had experienced a stressful life event and adolescents in broken families were under risk for suicide. Although short duration follow-up, the results make to consider the necessity of the treatment.