Amaç: Deliryum, birçoğunun altında ölümle sonlanma olasılığı olan bir neden yatmasına
rağmen halen etiyopatogenezi tam olarak açıklanamamış bir bozukluktur. Bu prospektif çalı
şmada deliryum gelişimi için risk faktörlerinin araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmaya bypass ameliyatı olacak olan 50 koroner kalp hastası katılmıştır. Hastalarla
ameliyat öncesinde klinik psikiyatrik görüşmeler yapılmış, Hamilton Depresyon Derecelendirme
Ölçeği (HDDÖ), Hamilton Anksiyete Ölçeği (HAÖ), Kısa Kognitif Muayene Ölçeği (KKMÖ), Durumluk ve sürekli kaygı envanteri (STAI) uygulanmıştır. Hastaların ameliyattan
önce ve sonra kan tetkikleri (CBC ve biyokimya) yapılmıştır.
Bulgular: Araştırmaya 37 erkek, 50 hasta katılmıştır. Hastaların yaş ortalaması 59.8±10.6’dır. 12 hastada ameliyat sonrası dönemde deliryum saptanmıştır. Deliryum görülme sıklığı
%24 olarak bulunmuştur. 11 olguda deliryum ameliyat sonrası birinci günde ortaya çıkmıştır. Sosyodemografik veriler, HDDÖ, HAÖ ve STAI ölçek puanları bakımından gruplar arası
farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Ameliyat öncesi KKMÖ ve sonrası KKMÖ
puanları bakımından gruplar arası fark istatistiksel açıdan anlamlı olup, deliryum grubunun
KKMÖ puanı daha düşüktür. Ameliyat sırasındaki kros-klemp süresi ve uygulanan kardiyopleji
miktarı bakımından da gruplar arası fark istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. Deliryum
grubunda kros-klemp süresi daha uzun, uygulanan kardiyopleji miktarı ise daha fazladır.
Tartışma ve Sonuç: Bu çalışmada koroner bypass ameliyatı olan hastalarda deliryum risk
faktörleri araştırılmıştır. Çalışmamız, koroner bypass ameliyatı olan hastalarda deliryumun
%24 sıklıkta görüldüğünü, deliryum tablosunun ameliyat sonrası özellikle ilk günde ortaya
çıktığını, ameliyat öncesi KKMÖ puanı düşük, ameliyat sırasında kros-klemp süresi uzun ve
verilen kardiyopleji miktarı fazla olan hastalarda deliryumun daha sık ortaya çıktığını göstermektedir.

Purpose: Etiopathogenesis of delirium still remains to be unclear, although some of underlying
factors may causes death in most of the patients. We aimed to investigate risk factors
for delirium prospectively.
Method: We included 50 patients with coronary illnesses who will undergo bypass operation.
Patients were interviewed semistructurally, subsequently assessed psychometrically
via Hamilton Depression Scale (HAMD), Hamilton Anxiety Scale (HAMA), Mini-Menthal-
State-Examination (MMSE) and State-Trait Anxiety Inventory (STAI) in preoperation period.
Blood for full biochemical, hemogram were taken preoperationally and postoperationally.
Findings: 37 male, 50 patients totally were accepted to our study. The mean age of the patients
was 59.8±10.6. 12 (24%) of the patients had delirium diagnose. Delirium was improved
in the first post operation day in 11 (91.7%) of the 12 delirium patients. There were no statistically significances between two groups among sociodemoghraphic data, HAMD; HAMA;
STAI scores; blood parameters. MMSE scores were significantly lower in delirium group
than nondelirium group pre and post operationally. There were statistically significances
between two groups among cross clamp duration in intraoperation and amount of cardioplegia.
Discussion and Conclusion: Our study is investigated the risk factors for delirium in coronary
bypass surgery patients. Our study reveals that delirium incidence is %24 in coronary
by pass operation, delirium develops especially in the first post operation day; delirium
incidence is more frequent in patients with lower MMSE scores preoperationally, in patients
to whom longer cross-clamps duration and excess cardioplegia were administered.