Bu araştırmanın amaçlarından birincisi Ankara Rehabilitasyon Merkezinde (ARM) yatan hemiplejik hastalar ile Ankara Numune Hastanesi Nöroloji Servisinden (ANHNS) taburcu olmuş evde yatan aynı tür hastaların depresyon ve kaygı düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığını incelemekti. Diğer bir amacı ise Ankara Rehabilitasyon Merkezinde yatan hemiplejik hastalara uygulanan ekip tedavisinin hastaların depresyon ve kaygı düzeyleri üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Araştırmada, Ankara Rehabilitasyon Merkezinde yatarak tedavi gören ve kurum tarafından hemipleji tanısı verilmiş 38 hasta ile ANHNS'de yatarak tedavi gören kurum tarafından hemipleji tanısı verilmiş ve taburcu olmuş evde yatan 38 hasta olmak üzere toplam 76 hemiplejik hastadan oluşan bir örneklem grubu oluşturulmuştur. Araştırmaya katılan deneklerin depresyon düzeyleri, Hamilton Depresyon Skalası (1960) ile Kaygı düzeyleri ise LeCompte ve Öner (1976), tarafından Türkçe'ye uyarlanan Durumluk-Kaygı ölçeği ile ölçülmüştür. Araştırmanın verilerine uygulanan analiz sonuçlarına göre, ANHNS'den taburcu olmuş evdeki hastaların depresyon düzeyleri ARM'de tedavi gören aynı tür hastaların depresyon düzeylerinden daha yüksek çıktığı kaygı düzeyleri ise düşük olduğu görülmüştür. Ankara Rehabilitasyon Merkezinde yatan hemiplejik hastalara yapılan iki ayrı uygulamanın 2.sinde hastaların depresyon düzeylerinde anlamlı bir düşme olduğu, kaygı düzeyleri yönünden ise bir farklılık olmadığı saptanmıştır.