Bu çalışmada Davranışsal-Aile Sistemleri modeline temellendirilmiş bir ölçek olan Ana-Baba ve Ergen İlişki Envanterinin (PARQ) çevirisi yapılmış, iç tutarlığı, faktör yapısı ve kriter geçerliği incelenmiştir. Araştırmaya normal ve psikiyatrik örneklemlerden 12-18 yaşları arasında, orta sosyo-ekonomik düzeydeki ailelerden gelen 259 ergen, 254 anne ve 204 baba olmak üzere toplam 717 denek katılmıştır. PARQ alt ölçeklerine ait iç tutarlık katsayıları gerek ergenler gerek anne-babalar için çoğunlukla .70 ve üstünde çıkmıştır. Faktör analizi, PARQ'ın, modelde öngörüldüğü ve orjinalinde de ortaya çıktığı gibi, Açık Çatışma/Beceri Yetersizlikleri, Bilişler/İçselleştirilmiş inançlar ve Aile Yapısı olmak üzere' üç faktörden oluştuğunu göstermiştir. Normal ve psikiyatrik sorunu olan ergen ve ailelerinin karşılaştırıldığı kriter geçerliği sonuçları ise, aileyi olumlu görme ve/veya gösterme eğiliminin özellikle ana-babalar için kontrol edilmesi gereken önemli bir değişken olduğunu ortaya koymuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular ayrıca PARQ'ın orjinal güvenirlik ve geçerlik çalışmasından elde edilen bulgularla karşılaştırılarak tartışılmıştır.

In this study, Parent-Adolescent Relationship Questionnaire (PARQ) which is based upon Behavioral-Family Systems model was transiated into Turkish and internal consistency, factor structure and criterion-related validity of the questionnaire were investigated. 259 adolescents (aged 12-18 years) and 458 parents (254 mothers and 204 fathers ) coming from families of middle socio-economic status formed the normal and psychiatric samples in the study. Most of the internal consistency coefficients obtained from the Turkish adolescents and parents were found to be above .70. Factor analyses yielded 3 factors which were named as problem solving communication skills, cognitions/ internalized beliefs and family structure, corresponding to theoretical model and the original factor structure of PARQ. Analyses regarding criterion-related validity which involved comparisons of normal and psychiatric advlescent and parents, revealed a conventionalization tendency especially for the Turkish parents. Findings of the study were also discussed in the light of the data obtained in the original reliability and vaîidity of the PARQ.