Otobiyografik bellekte hatırlama sürecini betimlemek amacıyla bir araştırma yapılmıştır. Psikoloji dersi öğrencilerinden oluşan 60 katılımcı, 30 uyaran sözcüğün çağrıştırdığı anıları düşünerek bunların çeşitli özelliklerine ilişkin ölçek maddelerini yanıtlamışlardır. Bu yanıtlar, anıların özelliklerinin betimlenmesine imkan vermenin yanısıra aralarındaki ilişkilerin belirlenmesini sağlamıştır. Anılan betimleyen öğelerin iki faktörde birleştikleri gözlenmiştir. Faktörlerden biri olayı yeniden yaşıyormuşluk duygusu ile ilgiliyken diğeri de olayın önemine ilişkindir. Birinci faktöre göre, yeniden yaşıyormuşluk duygusu, anıdaki imge düzeyi, duygulann hissedilmesi, olayın bir hikaye olarak hatırlanması ve olayın gerçek olması arasında yüksek korelasyonlar bulunmakta ve bu özellikler olayın üzerinden geçen zaman arttıkça, azalma eğilimi göstermektedir. Bu değişkenler ile hatırlanan olayın önemi ve düşünülme ve anlatılma sıklığı arasında önemli bir ilişki bulunmazken önem ve tekrar arasındaki korelasyon anlamlı ve yüksektir. Bu bulgulardan, hatırlanan olayların üzerinden zaman geçtikçe duygulann ve imgelerin silikleştiği, önemli olayların daha sık anlatılıp düşünülmesine karşın daha çok imge ve duygu içermesinin zorunlu olmadığı anlaşılmaktadır.

A study was conducted to describe the experience of retrieval from autobiographical memory. Sixty participants who were students in a psychology course were cued by 30 cue words and responded to items about various characteristics of memories. These responses enabled us to describe characteristics of retrieval and to investigate the relationship between them. The variables describing memories were combined in two factors. One of the factors was about reliving and the other factor was the significance of the event. According to the first factor, there were high correlations among levels of reliving, imagery, emotions, narrative coherence, and the confidence in the realness of the event and these characteristics tended to decrease as time since the event vent and rehearsal, were low, the correlations between importance and rehearsal was high. These results imply that with time, emotions and images related to an event fade and even though important events are rehearsed more of ten, they do not necessarily entail higher levels of imagery or emotion.