Amaç: Anksiyete bozukluklarınında algılanan felaket sonucu yatıştırmak için sergilenen davranışlar (örn; bulaşmayı önlemek için aşırı el yıkama davranışı) güvenlik davranışları olarak adlandırılır. Geleneksel olarak, güvenlik davranışlarının, hatalı tehdit tahmimini yanlışlama yoluyla patolojik anksiyeteyi devam ettirdiği düşünülmektedir. Deacon and Maack (2008)’in çalışmasına dayanarak, bu çalışma güvenlik davranışlarının da anksiyete meselelerinin gelişmesinde ve alevlenmesinde nasıl katkıları olduğunu inceleme arayaşındadır. Yöntem: Bu hipotez 61 lisans öğrencisinin oluşturduğu bir örneklemde test edilmiştir. Katılımcılar iki gruba ayrılarak bir hafta boyunca, bir gruba (n = 31) bulaşma ile ilgili çeşitli güvenlik davranışları sergilemeleri istenmiştir. İkinci gruptan ise bir hafta boyınca temizlik ile ilgili güvenlik davranışlarını basitçe gözlemlemeleri istenmiştir. Sonuç: Bulgular, güvenlik davranışları ile uğraşı halinde olma yönergelerinin, bulaşma korkusu, tehdit tahmini ve davranışsal yaklaşım görevindeki (DYG) yanıtların ölçümünde istatistiksel olarak anlamlı bir yükselmeye neden olduğunu gösterdi. Bu yükselmenin büyüklüğü, bulaşma korkusunun temeldeki seviyesinden bağımsızdı ve bu büyüklüğün anksiyete ve depresyon ölçümleri üzerinde etkisi bulunmadı. Tartışma: Çalışmanın bulguları, güvenlik davranışlarının tehdit tahmini, bulaşma kaygıları ve dikkatle ilgili süreçlere olan etkisi açısından tartışılmıştır.

Within the anxiety disorders, behaviors performed in order to mitigate a perceived catastrophic outcome (e.g., washing hands excessively to prevent contamination) are considered safety behaviors. Traditionally, safety behaviors are thought to maintain pathological anxiety by interfering with threat disconfirmation of inaccurate threat estimations. Building on the work of Deacon and Maack (2008) the present study sought to examine how safety behaviors might also contribute to the development and exacerbation of anxiety concerns. This hypothesis was examined in a sample of 61 undergraduate participants. Participants were instructed to either perform a variety of contamination-related safety behaviors, (n = 31) or to simply monitor their cleanliness-related safety behaviors (n = 30) for a week. Results showed that instructions to engage in safety behaviors resulted in statistically significant increases on a measure of contamination fear, threat estimation, and responses on a behavioral-approach task (BAT). The magnitude of this increase was independent of baseline level of contamination fear and did not affect measures of anxiety or depression. The implication of these findings in terms of the effects of safety behaviors on threat estimation, contamination concerns, and attentional processes are discussed.