Amaç: Çalışmada, Gelişmeleri Kaçırma Korkusu Ölçeğinin (GKKÖ) Türkçe sürümünün geçerlilik ve güvenilirliğinin değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem: Çalışma Eskişehir Osmangazi Üniversitesi’ne bağlı iki fakültede yapılan metodolojik tipte bir araştırma olup, 18 yaş üzerindeki 200 üniversite öğrencisi ile yapıldı. Literatüre uygun olarak oluşturulan Türkçe form içerik geçerliliği için 15 kişiden oluşan uzman ekibin görüşüne sunuldu. GKKÖ’nün Kapsam Geçerliliği İndeksi (KGİ) değeri 0.62 olarak bulundu. Anket form sosyodemografik özellikler, sosyal medya kullanım özellikleri, GKKÖ ve Cep Telefonu Problemli Kullanımı Ölçeğinden (CTPKÖ) oluşmakta idi. Bulgular: Çalışmaya katılan 200 öğrencinin 105’i (%52,5) kadın idi. Öğrencilerin yaş ortalaması 21.4±3.0 yıldı. Faktör analizine göre 10 maddeden oluşan bir boyutlu yapının faktör yükleri 0.36-0.77 arasında değişmekteydi. GKKÖ’nün Cronbach alfa katsayısı 0.81 olarak, test-tekrar test güvenilirlik katsayısı 0.81 olarak bulundu. GKKÖ ile CTPKÖ arasında pozitif korelasyon saptandı. Üyeliği bulunan sosyal medya hesap sayısı, facebook kontrolü ve twitter kontrolü için bireylerin internet erişim aygıtını kontrol etme sıklığı ile GKKÖ’den alınan puanların ilişkili olduğu saptanırken, kişisel e-posta ve aramalar için kontrol sıklığı ile GKKÖ’den alınan puanlar arasında fark bulunamadı. Sonuç: Yapılan analizler ışığında, GKKÖ’nün üniversite öğrencilerinde geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu bulundu. Ayrıca bu ölçek kullanılarak farklı ve geniş gruplarla yapılacak araştırmaların yararlı olacağı kanısına varıldı.

Objective: The aim of the study was to determine the validity and reliability of Turkish version of Fear of Missing Out (FoMO). Methods: This methodologic study was carried out in two faculty of Eskisehir Osmangazi University. Our study group consisted of 200 students over the age of 18. Translation process was conducted in accordance with the literature. Opinions of fifteen specialists’ were asked to examine the construct validity. Content Validity Index (CVI) coefficient of FoMO Scale was 0.62. Participants’ sociodemographic characteristics about their social media usage, FoMO Scale and Problematic Mobile Phone Use (PU) were conducted. Results: Of the participants 52.5% was female. The mean of age was 21.4±3.0 years. According to factor analysis, factor loading ranged between 0.36-0.77 and consisted of single factor structure. Cronbach’s alpha coefficient of the scale was 0.81. Reliability coefficient of test-retest was 0.81. The scale was statistically and positively correlated with the PU with confirming concurrent validity. The statistically significant relationship was found between the number of social media account, the frequency of checking Facebook and Twitter and the total point of FoMO Scale. There is no significant relationship between the frequency of checking his/her internet for looking personnel e-mail or calling and total point of FoMO Scale. Conclusion: FoMO Scale is a valid and reliable instrument to evaluate the FoMO among university students. Additionally, we emphasized that further research is needed on different and larger groups by using the scale.