Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeylerini yordamada sosyal destek ve sosyal bağlılık değişkenlerinin rollerini araştırmaktır. Örneklem Pamukkale Üniversitesi’nin farklı bölümlerinde öğrenim gören 404 öğrenciyi (212 bayan, 192 erkek) kapsamaktadır. Analiz sonuçları; arkadaş desteği, aile desteği, özel insan desteği ve sosyal bağlılığın, yalnızlıkla olumsuz (negatif) ilişkili olduğunu göstermektedir. Öğrencilerin sosyal bağlılık, arkadaş desteği, aile desteği ve özel insan desteği arttıkça yalnızlık azalmaktadır. Bulgulara göre; arkadaş desteği, özel insan desteği ve sosyal bağlılık yalnızlığın önemli yordayıcıları olarak görünmektedir. Yine aynı bulgular, aile desteğinin yalnızlığı yordamadığını göstermiştir. Sosyal bağlılık ve sosyal destek değişkenleri birlikte yalnızlık varyansının % 56’sını açıklayabilmektedirler. Bu değişkenlerin birleşik etkilerinin yalnızlık varyansına katkısıyla ilgili analiz sonuçları, sosyal bağlılık-arkadaş desteği birleşik etkisinin yalnızlığı yordamadığını göstermiştir. Sosyal bağlılık-aile desteği ve sosyal bağlılık-özel insan desteği birleşik etkilerinin ise, yalnızlığı yordamada önemli olduğu bulgulanmıştır. Aile desteği, özel insan desteği ve yalnızlık arasındaki negatif ilişki, düşük sosyal bağlılık rapor eden öğrencilerde daha güçlüdür. Analiz sonuçları ayrıca, öğrencilerin yalnızlık düzeyinin cinsiyete göre farklılaşmadığını ortaya koymuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular alan yazınıyla ilişkisi içinde tartışılmış ve bazı önerilerde bulunulmuştur.

The purpose of the study was to examine the role of social support and social connectedness in predicting loneliness among college students. The sample was composed of 404 college students (212 female and 192 male) studying in different departments of the Pamukkale University, Turkey. Results showed that friend support, family support, support by a signi? cant other and social connectedness correlated signi? cantly in the expected direction with measures of loneliness. As students’ level of social support and social connectedness increased their level of loneliness decreased. Findings also indicated that friends support, support by a signi? cant other and social connectedness were direct predictors of loneliness. The regression model accounted for 56 % of the variance for loneliness. Results further showed that there was an interaction effect between support by a signi? cant other, family support and social connectedness in predicting loneliness. Inspection of these interaction effects (simple slopes) revealed that the negative relations between support by a signi? cant other and family support, and loneliness were stronger for students have lower levels of social connectedness. Moreover, other ? ndings indicated that loneliness did not signi? cantly differ by gender. Implications of these ? ndings are discussed and suggestions are presented within the context of literature.