Araştırmanın temel amacı, kadın ve erkeklerdeki intihar olasılığının yordanmasında, kişilerarası ilişki tarzları, yaşamı sürdürme nedenleri, yalnızlık ve umutsuzluk değişkenlerinin yerlerini belirleyebilmektir. Başka bir deyişle, intihar olasılığını yordayan değişkenlerin cinsiyetler açısından nasıl bir farklılık gösterdiğini belirlemek amaçlanmaktadır. Araştırma, Ankara, İzmir ve Mersin illerinde oturan 18-60 yaş arası 1003 kişi ile gerçekleştirilmiştir. Kadın ve erkekler için ayrı ayrı yapılan regresyon analizleri sonucunda “yalnızlık”, “umutsuzluk” ve “hayata bağlılık” her iki cinsiyet için de ortak yordayıcılar olarak karşımıza çıkmıştır. Ayrıca kadınlarda besleyici tarzın ve sosyal desteğin eksikliği; erkeklerde ise ketleyici iletişim tarzı ve eğitim intihar olasılığının yordayıcıları olarak denkleme girmiştir.

The aim of this studyis to specify the role of interpersonal style, loneliness, hopelessness and the reasons for living in predicting the suicide probability of males and females. In other words it was meant to investigate how the variables predicting suicide probability vary in terms of gender. The study was conducted with 1003 individuals between 18- 60 years of age, living in Ankara, Izmir and Mersin. The regression analyses carried seperately for females and males revealed that loneliness, hopelessness and love of life-living are common predictors for both genders. However, in terms of interpersonal style, for females, the predictor varaible was the lack of nourishing style, along with lack of social support; while for males, it was the poisoning/inhibiting style and education.