Cinsel kimlik, kişinin cinsiyetinden haberdar olması ve cinsiyetine uygun davranışlar göstermesidir. Zihinsel yetersizliği olsun ya da olmasın her birey cinsiyeti ile doğar. Yüzyıllardır zihinsel yetersizliği olan bireylerin aseksüel, çocuksu, cinsellikleri kontrol edilemeyen, insanca olmayan, bağımlı veya sekse aşırı düşkün oldukları kabul edilirdi. Oysa bu bireyler, cinsel içerikli davranışların nerede, ne zaman, hangi durumlarda uygun olup olmadığını bilemedikleri için, yani cinsel içerikli davranışlarını kontrol edemedikleri için böyle algılanmaktadırlar. Sağlıklı bireylerde olduğu gibi zihinsel yetersizliği olan bireylerin de cinsel gereksinimleri ve arzuları vardır. Cinsel eğitim doğumla beraber başlar. Aile ve toplum içinde erişkin yaşına hatta ölüme kadar devam eder. Zihinsel yetersizliği olsun ya da olmasın tüm çocuklar için en uygun danışma kaynağı ebeveynlerdir. Değişik kaynaklardan çelişkili mesajların verildiği cinsellik konusunda en doğru bilgilendirmenin öncelikle aileler tarafından yapılması gerekmektedir. Cinsel eğitimin tüm zihinsel yetersizliği olan çocuklara uygun bir modeli yoktur. Çocuğun anlama düzeyine uygun bilgiler gereklidir. Zihinsel yetersizliği olan bireyler cinsel istismar açısından toplumdaki diğer bireylerden daha fazla risk altındadırlar. Bu nedenle bu bireylerin cinsel sağlıklarına yönelik multidisipliner ekip (doktor, hemşire, ebe, psikolog, sosyal hizmet uzmanı gibi) yaklaşımının benimsenmesi önemlidir. Cinsellikle ilgili en doğru bilgi paylaşımının, aile, okul ve bireyler arasında kurulacak iyi bir iletişimle etkili olabileceği, gerektiğinde profesyonel bilgi desteği alınarak yapılmasının önemi dikkate alınmalıdır. Bu derlemenin amacı; zihinsel yetersizliği olan çocuklarda cinsel eğitimin önemini ve cinsel eğitimde hemşirenin rolünü vurgulamaktır.

Sexual identity is an individual being aware of his/her sexuality and acting in a manner appropriate to it. With or without intellectual disability, every individual is born with his/her gender. For centuries, it was thought that individuals with intellectual disabilities were inhuman, asexual, or childish, or that they were over fond of sex and that they could not control their sexuality. However, these individuals were perceived as such because they did not know where, when and in which situations sexual behaviors were appropriate. In other words, they could not control their sexual behaviors. Just like healthy individuals, those with intellectual disabilities also have sexual needs and desires. Sex education starts at birth. It continues until reaching adulthood or beyond. Parents are the best guides for all children, either those with intellectual disability or not. The most accurate information about sex, which is an issue when there are conflicting messages from different sources, should be first provided by parents. There is no suitable model of sex education for all children with intellectual disabilities and information should be appropriate to the child’s level of understanding. Those with intellectual disabilities are more at risk of sexual abuse than others in society and for this reason, it is important to adopt a multidisciplinary team (doctor, nurse, midwife, psychologist and social services specialist e.g.) approach towards the sexual health of the intellectually disabled. The most accurate information sharing about sex depends on good communication between families, schools and individuals, and by receiving professional support when needed. This review emphasizes the importance of sexual education for children with intellectual disabilities and the role of nurses in sexual education.