Pozitif psikoloji alanındaki araştırmalar son dönemde, yalnızca mutluluğun kavramsallaştırılmasının kültüre göre değişmekte olduğunu değil, aynı zamanda bireylerin mutluluğu elde etme yollarının kültürlerin nasıl organize olduğunu yansıttığını da göstermiştir. Bireysellik ve kollektivizm boyutlarıyla paralel olarak pozitif psikoloji müdahaleleri (PPM) üzerine yapılan son araştırmalar, mutluluk düzeylerini arttırmak için bireyler tarafından üstlenilen etkinliklerin ‘kendi’ ve ‘diğerleri’ odaklı yaklaşımlar arasındaki çizgiyi belirginleştirdiğini göstermiştir. Bu çalışmanın amacı, kollektif toplum üyelerinin mutluluklarını nasıl devam ettirdiklerini ve bu stratejilerin aslında ‘diğerleri’ odaklı olup olmadığını araştırmaktır. Çalışmaya 12 Orta Doğu ülkesinden, kollektivist olarak değerlendirilen üniversite öğrencileri (N = 109) katılmıştır. Katılımcılar, mutluluğu elde etmek için yalnızca ‘diğerleri’ odaklı stratejileri kullanmamakla birlikte baskın şekilde bu stratejileri kullanmışlardır. Kollektivist bir yönelimi yansıtmanın bir sonucu olarak hayır işleme, başkalarına yardım etme ve sosyal kabul edilirlik kazanma gibi faaliyetlerde bulunduklarını aktarmışlardır. Din ve sabit siyasi görüşler de ayrıca mutluluğa katkıda bulunan etkenler olarak bulunmuştur. Diğer taraftan, mutluluğa, hedef belirleyip ve buna ulaşıp başararak, memnuniyetlerden zevk alarak ve bireyselci bir yaklaşımı yansıtan kişisel işlerinde daha fazla kontrol sahibi olarak ulaşmışlardır. Mutlulukla ilgili kendi ve diğerleri odaklı yaklaşımların dengesi açıkça görülmüştür.

Research in positive psychology has recently shown that not only do conceptualizations of happiness vary by culture, but the ways in which individuals attain happiness also reflect how cultures are organized. Paralleling the dimensions of individualism and collectivism, recent research in positive psychology interventions (PPIs), activities undertaken by individuals to increase their level of happiness, has recently delineated between approaches that are ‘self’ and ‘other’ oriented. The goal of this study was to determine how members of collective societies pursued happiness and if these strategies were indeed “other” oriented. University students (N = 109) from over 12 Middle Eastern countries, considered collectivist, participated. Participants predominately used ‘other’ oriented strategies to attain happiness, but not exclusively. They reported activities such as engaging in good deeds, being of service to others and gaining social acceptability as a result reflecting a collective orientation. Religion and stable political settings were also noted as contributing factors to happiness. They also pursued happiness through goal setting and reaching accomplishments, enjoying pleasures, and asserting greater control over their personal affairs reflecting an individualist approach. A balance of self and other approaches to happiness was evident.