Çift ve aile terapisi, Türkiye’de hızla gelişmekte olan bir ruh sağlığı alanıdır. Son birkaç yılda, aile terapisi (ya da aile danışmanlığı) eğitimlerinin sayısının artmasıyla birlikte, eğitim standartlarının belirlenmesi konusunda sistematik bir çalışmaya olan ihtiyaç da belirgin bir şekilde artış göstermiştir. Bu standartların ülkemizin şartlarına uygun bir şekilde belirlenmesi ve mesleğin doğru bir şekilde gelişebilmesi için öncelikle bu alanda çalışmakta olan uzmanların bugünkü durumunun saptanması gerekmektedir Bu araştırma, Çift ve Aile Terapileri Derneği araştırma komitesi tarafından psikoloji alanındaki e-posta gruplarına ve aile terapisi eğitim programları mezunlarına gönderilen çevrimiçi bir anket aracılığıyla, çift ve ailelerle çalışan ruh sağlığı uzmanlarının özelliklerini ve klinik uygulamalarını anlamayı hedeflemiştir. Anket beş kategoriden oluşmaktadır: Demografik özellikler, eğitim, klinik uygulamalar, danışan özel- likleri, profesyonel gelişim ve yeterlilik. Araştırmaya, çift ve ailelerle çalışan 204 ruh sağlığı uzmanı katılmıştır. Araştırma bulguları, Türkiye’de ve Amerika’da aynı konuda yapılmış araş- tırmalarla karşılaştırmalı olarak değerlendirilmiş, alandaki eğitim standartları ve politikaları bağlamında tartışılmıştır.

Marriage and family therapy is a rapidly developing profession in Turkey. Over the last couple of years the number of family therapy (or family counseling) trainings have been increasing, but the standardization is still missing. For the enhancement of this profession, it is important to first acquire knowledge regarding the current state of those who practice. This study is designed to better understand the characteristics and clinical practices of clinicians who work with couples and families using an online survey distributed to web-based psychology groups and to the graduates of family therapy training programs. The survey includes five categories: demographic characteristics, training, clinical practices, clientele characteristics, and professional development and competency. 204 clinicians participated in the study and the results are discussed comparatively with previous studies that were conducted in Turkey and the U.S. and in terms of its implications for training and policy development.