Psikiyatri Psikoloji Psikofarmakoloji (3P) Dergisi; 2003;11(4):310-315
İnsan ilişkileri beceri eğitiminin üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeylerine etkisi
H Odacı
Ondokuz Mayıs Üniv. Samsun
Amaç: Bu araştırmada, insan ilişkileri becerileri eğitimi programının üniversite öğrencilerinin yalnızlık düzeyleri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Yöntem: Araştırma, 2002-2003 öğretim yılında Ondokuz Mayıs Üniversitesi’nde okuyan ve insan ilişkileri becerileri eğitimi programına gönüllü olarak katılmak isteyen öğrenciler arasından seçilen 28 denekle yürütülmüştür. Araştırmada biri deney, diğeri kontrol grubu olmak üzere iki gruptan oluşan ön-test ve son-test deseni kullanılmıştır. Öğrencilerin yalnızlık düzeyi Demir (1989) tarafından geliştirilen “UCLA Yalnızlık Ölçeği” ile ölçülmüştür. Bu çalışmada, deneysel işlemde uygulanmak üzere 10 oturumluk insan ilişkileri becerileri eğitimi programı hazırlanmıştır. Verilerin analizinde t-testi ve kovaryans analizi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma bulguları, insan ilişkileri becerileri eğitimi programına katılan öğrencilerin yalnızlık düzeylerinin bu programa katılmayan öğrencilerin yalnızlık düzeylerinden düşük olduğunu ortaya koymuştur (F=276.82, p<.05). Tartışma: Elde edilen bulgular, insan ilişkileri beceri eğitimi programının öğrencilerin yalnızlık düzeylerinin azaltılmasında ve sosyal ilişkilerini geliştirmelerinde olumlu etkiye sahip olduğu yönündedir. Sonuç olarak program eğitim kurumlarında öğrenci kişilik hizmetleri kapsamında kullanılabilecek niteliklere sahip görünmektedir.
The effect of human relations skills training upon loneliness levels of university students
Objective: In this study, the effect of human relations skills training program upon loneliness levels of university students was investigated. Method: The research was carried out with a sample population of 28 students chosen from of Ondokuz Mayis University, who attended the human relations skills training program voluntarily. In the research, pre-test and post-test motives consisting of two groups, one experimental and the other a control group, were used. Students’ loneliness level was measured by means of “UCLA Loneliness Scale” which was developed by Demir (1989). A “human relations skills training program” with 10 sessions was prepared. T-test and covariance analysis were used for the analysis of date. Results: The research pointed out that loneliness levels of students who attended the human relations skills training program were lower than those of the others (F=276.82, p<.05). Conclusion: The results in general, human relations skills training program has been observed that it has a positive effect on lowering the level of loneliness and improving the social relations of the students. In conclusion, this program has had the qualities of the practice in educational institutions in accordance to student personal services.