Amaç: Bu çalışmanın amacı tıp fakültesi öğrencilerinin depresyona karşı tutumlarını saptamak ve teorik, uygulamalı psikiyatri eğitiminin bu tutumlara nasıl etki ettiğini araştırmaktır. Yöntem: Bu tanımlayıcı çalışmada, tıp fakültesi öğrencilerinden üç grup oluşturulmuştur. Birinci grup psikiyatri teori ve uygulama eğitimi alanlar (4.sınıf); ikinci grup teorik eğitimi alıp uygulamalı eğitimi almayanlar (5. sınıf); üçüncü grup ise teori ve uygulama eğitimi alanlardır (6. sınıf). Çalışmaya katılan toplam 57 öğrencinin %35.1’i 4. sınıf, %31.6’sı 5. sınıf ve %33.3’ü 6. sınıftır. Öğrencilere Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi Derneği (PAREM) tarafından geliştirilen ve Türkiye’de tutum çalışmalarında sık kullanılan tutum anketinin depresyon bölümü uygulanmıştır. Veri girişi ve analizler SPSS (10.0) istatistik programıyla yapılmış, oranlar arasındaki farkı karşılaştırmada ki-kare yöntemi kullanılmıştır. Bulgular: Depresyonun ruhsal bir hastalık olduğu, etiolojisi, tedavi edilebilirliği, ilaçların güvenirliği ve tedavi arayışının tıbbi yöntemlerle yapılması konusundaki bazı maddelerde olumlu tutum değişiklikleri saptanmıştır (p<0.05). Depresyonun kişilik yapısının zayıflığı ile ilişkili olduğu, tamamen sosyal sorunların sonucu olduğu konusunda ise olumlu bir tutum değişimi olmamıştır (p>0.05). Ayrıca depresyon hastaları ile sosyal yakınlığı değerlendiren maddelerden “depresyonlu hastalar kendi hayatları ile ilgili doğru kararları alamazlar” maddesi dışında, diğerlerinde tutum değişikliğinin olmadığı saptanmıştır. Tartışma: Bu çalışmanın sonuçları tıp fakültesi öğrencilerinin eğitim programlarında dört noktaya daha fazla önem verilmesi gerektiğini göstermektedir. Birincisi, depresyonun kişilik yapısının zayıflığından kaynaklandığı düşüncesinin değiştirilmesi, ikincisi, depresyonla yaşam olayları arasında yüksek derecede ilişkili algılamanın azaltılması, üçüncüsü depresyonun tedavisinde kullanılan ilaçların güvenirlikleri konusunda eğitim verilmesi, dördüncüsü ise depresyon hastalarına yönelik sosyal mesafeyi azaltıcı eğitimlerin yapılmasıdır.

Objective: The aim of this study was to determine the attitudes of the medical students towards depression, and to evaluate the effects of psychiatric training as a theoretical and practical. Method: In this descriptive study, medical students were separated in three groups; first group was no training of psychiatry (class 4), second group was trained theoretically but not practically (class 5), third group was trained both theoretically and practically (class 6). Of 57 students, 35.1 % was class 4, 31.6% was class 5, and 33.3% was class 6. The students filled out the section of depression questions developed by the Association of Psychiatric Research and Education Center (PAREM). SPSS programme was used the data entry and analysis, chi-square test was used the comparison of groups. Results: Positive attitudinal changes were observed in some items such as identify depression as a mental illness, their beliefs about its etiology and treatment, reliability of pharmacotherapy, seeking medical treatment (p<0.05) among student groups. It was not change attitudes related with items of personality weakness, and stressful life events due to training (p>0.05). On the other hand, there was no significant differences on social distance items except of one item named “depressive patients don’t take correct decisions on their lives” Conclusion: These results suggest that psychiatric training programme should compromised into four points; firstly, to change attitude of personality weakness of the reason of depression, secondly; to decrease the perception of high level correlation between depression and life events, thirdly; to pay attention to reliability of pharmacotherapy in psychiatric training, and fourth, to decrease social distances towards depressive patients.