Amaç: Öğretim elemanlarının ruhsal hastalıklara ve hastalara ilişkin tutum ve davranışlarının incelenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini, Mersin Üniversitesi 2010-2011 eğitim-öğretim döneminde dört yıllık fakültelerde görev yapan toplam 435 öğretim elemanı, örneklemini ise araştırmaya katılmayı kabul eden toplam 284 öğretim elemanı oluşturmaktadır. Veriler, ruh hastaları ve ruh hastalıklarına ilişkin görüşler ölçeği (Opinions About Mental Illness Scale-OMI) ve öğretim elemanlarına yönelik kişisel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen veriler MedCalc® programı ile Shapiro Wilks testi, Student t-testi, Varyans Analiz testi, Tukey testi, ki-kare analizi, Z testlerinden yararlanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırmaya katılan öğretim elemanlarının %68.7’si 35–50 yaş grubunda, %56.7’si erkek, %93.7’si şehirde yaşamakta ve %54.3’ü 10–20 yıldır çalışmaktadır. Tanıdığı kişiler arasında ruhsal hastalığı olan öğretim elemanları ruhsal hastalara karşı koruyucu ve insancıl yaklaşıma sahiptir. Erkek öğretim elemanları ruhsal hastalıkların çocukluk çağındaki bozuk anne, baba ve çocuk ilişkisinden dolayı oldu- ğu, sevgi ve ilgisizlikten ortaya çıktığını belirten bir görüşe sahiptir. Bununla birlikte öğretim elemanlarının %31’i ruhsal bozukluğu olan bireylerin saldırgan olduğunu, %84.2’si ise ruhsal hastalıkların ana nedeninin travmatik olaylar olduğunu belirtmektedir. Sonuç: Öğretim elemanlarının ruhsal hastalıklara ilişkin bilgilendirilmeye gereksinimleri vardır.

Objectives: This study was designed to examine the attitudes and behaviours of faculty members in regard to mental illnesses and patients. Methods: The study population included 435 faculty members working in four-year faculties of Mersin University during the 2010–2011 academic year. The study sample consisted of 284 faculty members who agreed to participate in the study. Of the participants, 68.7% were in the 35–50 age group, 56.7% were male, 93.7% had lived in an urban area for the majority of their lives, and 54.3% had been employed for 10–20 years. Data were collected using the Opinions about Mental Illness Scale (OMI) and a personal questionnaire. Data were then analysed using MedCalc statistical software, Shapiro-Wilk test, Student’s t test, analysis of variance, Tukey’s test, chisquare test, and Z-test. Results: Faculty members who had friends or relatives with a mental illness demonstrated a protective and compassionate approach towards mental patients. In comparison with the female respondents, a higher proportion of the male faculty members believed that mental illnesses stem from a lack of parental love and attention, especially in early childhood. Furthermore, 31% of respondents believed that individuals with mental disorders were aggressive, and 84.2% of them believed that traumatic events were the primary cause of mental illnesses. Conclusion: This study concluded that additional training regarding mental illnesses should be given to faculty members