Amaç: Çalışma, ilköğretim öğrencileri arasında depresif belirti sıklığı ve ilişkili olduğu etmenlerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel araştırma, Kars merkezde bulunmakta olan bir ilköğretim okulunda, 435 ilköğretim öğrencisi ile yürütülmüştür. Araştırmaya 8–13 yaş aralığında öğrenciler dahil edilmiştir. Veriler; genel bilgiler formu ve Çocuklar İçin Depresyon Envanteri ile toplanmıştır. Verilerin karşılaştırılmasında ki-kare testi ile fisher’in kesin testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin yaş ortalamaları 9.96±0.89 (8–13), depresyon ölçeği puan ortalaması 9.68±4.84 (0–54) olup, %6.9’unun (n=30) depresyon ölçeği puanının 19 ve üstü olduğu bulunmuştur. Öğrencilerde sağlık sorunu olanların, başarı durumu kötü olanların, anne ve baba ile günlük baş başa zaman geçirmeyenlerin depresyon puanlarının daha yüksek olduğu (p<0.05), cinsiyetin, do- ğum yerinin, sınıfta nerede oturduğunun, derslerinde yardımcı olan birinin var olup olmamasının, ders dışı sosyal aktivitelere ilgi isteğinin depresyon puanını etkilemediği belirlenmiştir (p>0.05). Sonuç: Anne ve baba ile zaman geçirme ve okul başarı durumunun depresif belirti görülme durumu üzerinde etkili olduğu düşünülünce, ailelerinin, çocuklara destek ve olumlu yaklaşımlarda bulunmaları konusunda bilgilendirilmesi son derece önemlidir. Öğretmenler de aile dışında çocuk ile en fazla zaman geçiren kişiler olmaları itibariyle bu sorunun en erken dönemde tespit edilmesi bakımından çocukluk depresyonu konusunda bilgi sahibi olmalıdırlar. Bunun dışında okul sağlığı hizmetlerinin bir parçası olarak sağlık personelinin farkındalığını artırarak okul sağlığı taramaları içinde depresif belirtileri saptamaya yönelik çalışmalara da yer verilmesi erken tanılama açısından önemli olacaktır

Objectives: This study was performed to determine depressive symptom incidence and related factors in primary education students. Methods: This cross-sectional study was conducted with 435 students between the ages of 8–13 in a primary education school in Kars’ city centre. The data were obtained with a general information form, Children’s Depression Inventory, as well as a questionnaire completed while under observation. Chi-square test and Fisher’s exact test were used to compare the data. Results: The average age of study participants was 9.96±0.89 (8–13), average value of depression scale was 9.68±4.84 (0–54), with a value >19 for 6.9% of students (n=30). It was determined that depression levels in students with health problems, low academic standing, and a lack of parental attention were higher (p<0.05). Gender, place of birth, seating arrangement in class, presence of a tutor, and involvement in social activities did not affect depression levels (p>0.05). Conclusion: Considering the influence of parental attention and academic standing on depressive symptom incidence, it is important to inform families how they can best support their children and prepare them to succeed. As teachers spend the greatest amount of time with children outside of their immediate family, they must understand childhood depression for early detection of this problem. Additional studies addressing the effectiveness of increased training of health services staff in schools in detecting depressive symptoms are recommended