Nöropsikiyatri Arşivi; 2015;52(1):8-14
Kendini Yaralama Davranışlarında Çocukluk Dönemi İstismarı ve İhmali ile Duygu Düzenleme Güçlüğü Arasındaki İlişki: Alkol ve/ya Madde Bağımlısı Bir Grupta Kendini Yaralama Davranışının İncelenmesi
B Karagöz, İ Dağ
Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye
Amaç: Araştırmada alkol ve/veya madde bağımlısı bir grupta kendini yaralamanın duygu düzenleme güçlüğü, alt boyutları ve çocukluk örselenme yaşantıları ile ilişkisinin incelenmesi ile duygu düzenleme güçlüğü boyutlarının hangi çocukluk örselenme yaşantıları tarafından yordandığı sorusunun yanıtlanması amaçlanmıştır.
Yöntem: Örneklem, Ankara Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Alkol ve Madde Bağımlılığı Tedavi Eğitim Merkezi’nde yatarak tedavi gören ve DSM-IV-TR tanı ölçütlerini karşılayan alkol bağımlısı (n=55) ve opiyat bağımlısı (n=24) erkek katılımcılardan (n=79) oluşmaktadır. İlgilenilen değişkenlere ilişkin veriler SCID-1, Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği ve Çocukluk Örselenme Yaşantıları Ölçeği ile elde edilmiştir.
Bulgular: Kendini sıklıkla yaralayan alkol ve/veya madde bağımlılarının kendini yaralamayan bağımlılara kıyasla duygu düzenleme alanında daha çok güçlük yaşadığı; olumsuz duygulanım altındayken uyumsal duygu düzenleme stratejilerine erişimlerinin, amaç odaklı davranışlarda bulunmalarının ve davranışlarını kontrol altında tutmalarının güçleştiği gözlenmiştir. Söz konusu bu güçlükler, bu kişilerin çocukluklarındaki duygusal istismar ve ihmal yaşantıları tarafından yordanmıştır.
Sonuç: Bulgular kendini yaralama davranışının duygu düzenleme stratejisi olarak işlev gördüğünü öneren literatürle uyumludur. Ayrıca, bulgular kendini yaralamanın bireylerin yaşamlarının erken dönemlerinde yer alan ilişkilerin niteliğiyle ilişkili olabileceğini önermektedir.
The Relationship between Childhood Maltreatment and Emotional Dysregulation in Self Mutilation: An Investigation among Substance Dependent Patients
Introduction: The present study aims to examine the role of emotion dysregulation and childhood maltreatment in self mutilation (SM) of substance dependent patients. Specifically, the present study examined whether emotion dysregulation and its dimensions, and childhood maltreatment and its dimensions were associated with SM. The relationship between emotion dysregulation and childhood maltreatment was also investigated.
Methods: The sample of study consisted of 55 alcohol dependent and 24 opiate dependent patients (n=79). Substance dependence was diagnosed by means of the Structured Clinical Interview for DSM-IV-TR (SCID-I), Turkish version. Childhood Trauma Questionnaire (CTQ) and Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) were used.
Results: Findings indicated that substance dependents with SM and without SM were differentiated in terms of overall emotion dysregulation. Results also suggest the relevance of three specific dimensions of emotion dysregulation to SM: Difficulties engaging in goal-directed behaviors when experiencing negative emotions, difficulties controlling impulsive behaviors when experiencing negative emotions, and limited access to effective emotion regulation strategies. These dimensions were predicted from childhood emotional maltreatment and neglect. It is also revealed that substance dependents with SM had higher points than those without SM on emotional childhood maltreatment and neglect, physical childhood maltreatment.
Conclusion: Results were supported by the literature suggested that self-mutilation functions as a emotional regulation strategy. Findings also suggested that self- mutilation is related to early relationships take place in family environment in which individuals grow up.