Giriş: Bu çalışmanın amacı bir çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğinde kullanılan üç aşamalı triyaj yönteminin değerlendirilmesi ve tanıtılmasıdır. Yöntem: Bu çalışmada, 2005’te bir yıl boyunca yeni triyaj yöntemiyle değerlendirilen 1482 çocuk ve ergenin “rutin”, “öncelikli” ve “acil” olmak üzere öncelik gruplarına ayrılma süreçleri araştırılmıştır. Karşılaştırmak amacıyla, 2003 yılında başvuran 1423 çocuk ve ergenin ilk randevu için bekleme süresi ve randevu devamsızlığı verileri kullanılmıştır. Triyaj uygulamasında, haftada dört gün sabah kliniğe başvuran yeni hastalar üç aşamalı işlem ile değerlendirilmiştir: Güçler ve Güçlükler Anketi verilmesinden sonra bir intörn yapılandırılmış görüşme uygulamış ve son aşamada klinik görüşme yapılmıştır. Bulgular: Çalışma döneminde, polikliniğe başvuran 1482 çocuk ve ergenin 1291’i için randevu önerilmiştir. 2005 yılı başvurularından, verilen randevusuna gelmeyen 207 hastanın randevu bekleme süreleri randevusuna gelen 1084 hastanınkinden anlamlı olarak daha uzundur. 2003 yılı ile karşılaştırıldığında, 2005 yılında başvuran hastaların ilk randevu için ortalama bekleme sürelerinin ve randevuya gelmeme oranının anlamlı düşük olduğu saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışmada kullanılan triyaj işlemi sağlık olanakları sınırlı gelişmekte olan ülkeler için bir model olabilir.

Introduction: The aim of this study was to evaluate and describe the three-stage triage method used in a child and adolescent psychiatry outpatient clinic. Method: The study investigated the new allocation process of 1482 children and adolescents who were assessed using this triage system for the duration of one year, in the year 2005. Data of 1423 children and adolescents who presented in 2003 regarding the waiting time for the first appointment and the rate of nonattendance at the first appointment were used for the comparison. In triage system, new patients presenting to the outpatient clinic in the morning four days a week were assessed by a three-stage procedure: An initial Strengths and Difficulties Questionnaire screening and a structured interview administered by an intern was then followed by a clinical interview. Results: Of the 1482 children and adolescents who presented to the outpatient clinic during the study period, 1291 were given further appointments. Among patients who presented in 2005, the 207 non-attendant patients were significantly more likely to have longer waiting times than the 1084 attendant patients. When compared to year 2003, it was found that there was a significant decrease in the mean waiting time for the first appointment and the rate of nonattendance at the first appointment among patients who presented in 2005. Conclusion: The triage procedure used in this study may constitute a model for developing countries with limited health care resources