Migren epizodik başağrısı atakları ve eşlik eden semptomlarla karakterize sık rastlanılan kronik nörolojik bir hastalıktır. Migrenin farmakolojik tedavisi akut veya profilaktik tedavileri içerir, sık ve şiddetli başağrısı atakları olan hastalar her iki tedaviye de gereksinim duyarlar. Profilaktik tedavi başlıca atak sıklığı, süresi ve şiddetini azaltmak, akut tedavi yararlanımını artırmak ve hastanın fonksiyonel durumunu iyileştirmek amacıyla kullanılır. Profilaktik tedavi ayrıca epizodik migrenin kronik migrene dönüşümünü önleyebilir ve sağlık harcamalarında azalma sağlayabilir. Migren profilaksisinde kullanımda olan farmakolojik ilaç seçenekleri oldukça geniştir. Profilaktik tedavide kullanılan başlıca gruplar ß-blokerler, topiramat ve valproat gibi antikonvülzan ilaçlar, amitriptilin ve selektif serotonin ve selektif serotonin-norepinefrin gerialım inhibitorleri (SNRI’lar) gibi antidepresanlar, kalsiyum kanal antagonistleri ve nörotoksinlerdir. Profilaktik tedavide kullanılacak ilaç, etkinlik ve yan etki profiline göre seçilmeli, hastanın eşlik eden ve komorbid hastalıkları da göz önünde bulundurulmalıdır.

Migraine is a common chronic neurological disease characterized by episodic attacks of headache and associated symptoms. The pharmacological treatment of migraine may be acute or prophylactic, and patients with frequent, severe headaches often require both approaches. Prophylactic treatment is used to reduce the frequency, duration, or severity of attacks, to enhance the benefits of acute treatments, and to improve patient’s ability to function normally. Prophylactic treatment may also prevent progression from episodic migraine to chronic migraine and may result in reductions in health-care cost. The currently available pharmacological options for migraine prophylaxis include a wide array of medications. The major medication groups for prophylactic treatment include ß-blockers, anticonvulsant, drugs such as topiramate and valproate, antidepressant drugs, such as amitriptyline and selective serotonin and selective serotonin-norepinephrine reuptake inhibitors (SNRIs), calcium channel antagonists and neurotoxins. The agent for prophylactic treatment should be chosen based on the efficacy and side-effect profile of the drug, and the patient’s coexistent and comorbid conditions.