Başağrısı gibi subjektif bir duyuyu objektif hale taşımak, gerek semptom, gerekse başlı başına bir hastalık olabilecek bu yakınma için ortak bir dil oluşturmak yıllardır araştırmacıları meşgul etmiştir. Yapılan her öneri, ölçütlere uymayan hastalar yığınını da berberinde getirmiştir. Bu noktada ideale en yakın ve en kapsamlı sınıflama çalışmaları devam ederken, bu kez de günlük pratikten uzaklaşmaya dair eleştiriler gündeme gelmiştir. Bu yazıda başağrısı alanında çalışan bilim insanlarının sınıflama macerası özetlenecektir. Daha özgün anlamda ise Uluslararası Başağrısı Cemiyetinin (IHS) yapmış olduğu 2 sınıflama ve halen üzerinde çalışılan 3. sınıflamaya ait gelinen nokta başağrısı alt tipleri özelinde tartışılacaktır. Konuya ilgi duyan okuyucuya ve genç araştırmacılara katkı sağlaması dileği ve inancıyla dikkatinize sunulmuştur.

Transforming a subjective sense like headache into an objective state and establishing a common language for this complaint which can be both a symptom and a disease all by itself have kept the investigators busy for years. Each recommendation proposed has brought along a set of patients who do not meet the criteria. While almost the most ideal and most comprehensive classification studies continued at this point, this time criticisims about withdrawing from daily practice came to the fore. In this article, the classification adventure of scientists who work in the area of headache will be summarized. More specifically, 2 classifications made by the International Headache Society (IHS) and the point reached in relation with the 3rd classification which is still being worked on will be discussed together with headache subtypes. It has been presented with the wish and belief that it will contribute to the readers and young investigators who are interested in this subject.