Amaç: Bu çalışmada ilköğretim çağında çocukları olan kişilerin çocukluk çağı psikiyatrik bozuklukları hakkında bilgi ve tutumlarının incelenmesi ve bu alanda çalışan farklı iki meslek grubu olan çocuk psikiyatristleri ve psikologlar arasındaki ayırımı ne ölçüde yapabildiklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma, Konya ili merkezinde okul dağılma saatlerinde çocuklarını bekleyen kişiler üzerinde yapılmıştır. Olasılıksız örnekleme tekniği ile görüşmeyi kabul eden 400 kişi üzerinde, yüz yüze görüşme yöntemiyle 29 sorudan oluşan anket uygulanmıştır. Bulgular: Deneklerin %92,3’ü “Çocuk psikiyatristi kimdir?” sorusuna “Çocuk ruh sağlığı ve hastalıklarının tanı ve tedavi sürecinde çalışan tıp fakültesi mezunu, uzmanlık eğitimi almış doktordur.” cevabı verirken, %52,5’inin “Psikolog kimdir?” sorusuna aynı yanıtı verdiği saptanmıştır. Çocukluk çağı psikiyatrik hastalıkları %97,5 oranında tedavi edilebilir olarak belirtilmiştir. Deneklerden %62,3’ü tedavide kullanılan ilaçların bağımlılık yaptığına inandıklarını belirmiştir. Major depresyon’un tanımlandığı, ardından “Bu durumda ne yaparsınız?” şeklindeki soruda denekler %50,8, Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu belirtilerinin tanımlandığı soruda denekler %44,8 ile en yüksek oranda “Çocuk psikiyatristine götürürüm” yanıtını verirken, panik bozukluk belirtilerinin verildiği soruda %64,8 ile “Çocuk hastalıkları doktoruna götürürüm.” cevabı en sık olarak verilmiştir. Sonuç: İlköğretim çağında çocuğu olan kişiler tarafından çocuk psikiyatristi ve psikolog arası ayırımın büyük oranda yapılamadığı ve tedavide kullanılan ilaçlar hakkında bağımlılık yapacağı inancının daha yaygın olduğu saptanmıştır. Panik bozukluk dışındaki psikiyatrik hastalıklarda en yüksek oranda “Çocuk psikiyatristine götürürüm” cevabının yüksek oranda verilmiş olması, çocukluk çağı psikiyatrik hastalıklarında başvuru adresi olarak ilk tercihin çocuk psikiyatristleri olduğuna işaret etmektedir.

Objectives: This study aims to investigate the knowledge and attitudes of individuals who have elementary school-aged children towards childhood psychiatric disorders and to determine to what extent they could tell the difference between child psychiatrists and psychologists, the two different professional groups working in this field. Method: The study was conducted on individuals waiting for their children after school in central Konya. A questionnaire containing 29 questions was applied using the ‘nonprobability sampling’ method over 400 individuals who agreed to attend face-to-face interviews. Results: 92.3% of the participants responded to the question “Who is a child psychiatrist?” saying, “They are medical school graduates who have received specialist education and who are working towards the diagnosis and treatment of children’s psychological health and disorders”, while 52.5% responded to the question “Who is a psychologist?” using the same definition. The subjects considered 97.5% of childhood psychiatric disorders to be treatable. 62.3% of the respondents stated that they believed that the drugs used in treatment were addictive. The respondents gave the highest marks to the statement “I would take him/her to a child psychiatrist” to a question where Major Depression was defined, followed by the question “What would you do in such a situation?” and to a question where Attention Deficit Hyperactivity Disorder symptoms were defined, with a rating of 50.8% and 44.8%, respectively; and 64.8% of the respondents replied “most frequently” to a question where the symptoms of panic disorder were given, followed by the question “I would take him/her to a pediatrician.” Conclusion: We found that individuals with elementary school-aged children mostly failed to distinguish between child psychiatrists and psychologists, with a widespread conviction that the drugs used in the treatment process would result in addiction. In psychiatric disorders other than panic disorder, the most rated response was “I would take him/her to a child psychiatrist.” which indicate that the first choice of recourse is the child psychiatrists in childhood psychiatric disorders.