Amaç: Bu araştırma, hemşirelerin çalışma saatlerinde şiddete maruz kalma durumlarının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın örneklemini Trabzon’da Fatih Devlet Hastanesi’nde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 109 hemşire oluşturmuştur. Veriler hemşirelerin sosyo-demografik özellikleri ve şiddete maruz kalma durumlarına yönelik sorulardan oluşan ve araştırmacı tarafından hazırlanan anket formu ile Nisan-Haziran 2011 tarihleri arasında toplanmıştır. Verilerin analizinde sayı ve yüzdelik dağılımı ve ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmada, hemşirelerin %55.0’ının 30-39 yaş grubunda, %3.7’sinin erkek, %57.8’inin ön lisans mezunu, %80.6’sının kliniklerde çalıştığı, %30.3’ünün 21 yıl ve üzerinde çalışma deneyimine sahip olduğu, %41.3’ünün bir-beş yıldır son çalıştığı bölümde görev yaptığı ve %77.0’ının sözel şiddete, %11.0’ının ise fiziksel şiddete maruz kaldığı saptanmıştır. Hemşirelerin yarısı şiddetle karşılaştıklarında “kendi kendilerine olayla baş etmeye çalıştıklarını”, şiddet olayından sonra %52.6’sı “öfke”, %10.5’i “kızgınlık”, %10.5’i “korku” yaşadıklarını, %10.5’inin olaydan sonra “mesleği bırakmak istediklerini” ve %40.4’ü uğradıkları şiddetin “iş performansını etkilendiğini” belirtmişlerdir. Sonuç: Toplumda yaygınlaşma eğilimi gösteren şiddet sağlık sektörünü de ciddi biçimde etkilemektedir. Araştırmamızda hemşirelerin çoğunun sözel şiddete maruz kaldığı belirlenmiştir. Bu nedenle sağlıkla ilgili iş yerlerinde şiddeti önlemek doğrultusunda gerekli önlemlerin alınması önemlidir. Hemşirelik eğitiminde hasta-hemşire ilişkisi konusunda verilen eğitimin içerisindeki eksikliklerin giderilmesi sorunun çözümünde önemli bir adım olacaktır.

Objectives: This study was conducted to describe the situation of exposure of nurses to violence in the work place. Methods: The sample consisted of 109 nurses who had worked in Fatih the state hospital and who accepted to participate in this research. The research data was collected by means of inquiry, which included the nurses’ socio-demographic features and their opinion regarding their exposure to violence and a questionnaire prepared by the researcher were collected between June and April of 2011. The data evaluated consisted of numeric values, percentage distributions and Chi-square. Results: It was established that 55.0% of the nurses were aged of 30-39 years, 57.8% of them graduated from pre-licensing, 30.3% of them had experience of 21 years and over, and 41.3% of them had experience between 1-5 years work in the section. It was established that 77.0% of the nurses were exposed to verbal violence and 11.0% of the nurses were exposed to physical violence. In the study, 50.0% of nurses’ had faced violence “when they try to cope on their own that the incident”, after violence 52.6% experienced “anger”, 10.5% “anger”, 10.5% “fear “they live, 10.5% after the incident” that they want to leave the profession, “and 40.4% suffered violence” that affected business performance “stated. Conclusion: Today, violence, which is disseminative, affects the health sector forcibly. It has been determined that the majority of health workers are exposed to some type of verbal violence. Thus, it is important to take necessary measures to prevent workplace violence. This issue should be handled within the framework of nurse education and the related school’s curriculum.