Amaç: Cloninger’in mizaç ve kişilik boyutlarına göre bipolar duygudurum bozukluğu-1 (BDB-1) hastaları ile genel toplumdaki sağlıklı kontrolleri karşılaştırmak. Yöntem: Bu kesitsel çalışmaya 2011 yılında akut mani, depresyon veya karma dönem ile İran’daki bir psikiyatri hastanesine başvurmuş olan 96 BDB-1 (DSM-IV-TR ölçütlerine göre) hastası dahil edilmiştir. Akut dönemin yatışmasından sonra hastalar 125 maddelik Mizaç ve Kişilik Envanteri-İran Sürümü’nü (MKE-125-İS) doldurmuşlardır. Ölçekteki mizaç ve kişiliğin 7 boyutu, bipolar grup ile 1212 sağlıklı kontrolle bağımsız örneklem t-testi kullanılarak karşılaştırılmıştır. Ayrıca, mizaç ve kişilik puanları, yaş, hastalığın süresi ve duygudurum değişkenleri (depresyon ve mani puanları) arasındaki ilişki Pearson korelasyon katsayısı kullanılarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Bipolar hastaların zarardan kaçınma puanları sağlıklı kontrollerle kıyaslayınca anlamlı olarak daha yüksek (P= 0,001); ödüle bağlılık (P= 0,001), süreklilik (P = 0,044), iş birliği (P= 0,001), kendini idare edebilme (P= 0,001), kendini aşma (P= 0,004) puanları ise anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur. Kadın hastaların ödüle bağlılık (P= 0,001), kendini idare edebilme (P= 0,001) ve iş birliği (P= 0,001) puanları erkeklere göre daha düşük olarak saptanmıştır. Ek olarak, MKE-125-İS puanları ile depresyon ve mani puanları, hastalığın süresi veya medeni durum arasında güçlü bir ilişki kurulamamıştır. Sonuç: BDB-1 hastalarının kişilik profilleri kontrollerden farklıdır. Bipolar gruptaki düşük kendini idare edebilme ve iş birliği puanlarının daha çok olgunlaşmamış kişilik özellikleriyle ilişkili olduğu anlaşılmaktadır.

Objectives: To compare Cloninger’s dimensions of temperament and character in patients with bipolar I disorder (BP-I) and healthy controls from the general population. Materials and Methods: This cross sectional study included 96 BP-I patients (according to DSM-IV-TR criteria) that were admitted to a psychiatric hospital in Iran due to an acute episode of mania or depression, or a mixed episode during 2011. Following stabilization of the acute phase, the patients completed the 125-item Temperament and Character Inventory-Persian Version of (TCI-125-PV). The scale’s 7 dimensions of temperament and character were compared between the bipolar group and 1212 healthy controls via independent samples t-test. Moreover, the correlation between temperament and character scores, and age, duration of disorder, and mood variables (depression and mania scores) were assessed using Pearson’s correlation coefficient. Results: The bipolar patients had significantly higher harm avoidance (P= 0.001), and lower reward dependency (P= 0.001), persistence (P =0.044), cooperativeness (P= 0.001), self-directedness (P= 0.001), and self-transcendence (P= 0.004) scores than the controls. Female patients had lower reward dependency (P= 0.001), self-directedness (P= 0.001), and cooperativeness (P= 0.001) scores than male patients. In addition, TCI-125- PV scores were not strongly correlated with depression or mania scores, duration of disorder, or marital status. Conclusion: The personality profiles of the BP-I patients differed from those of the controls. Lower self-directedness and cooperativeness scores in the bipolar group appeared to be associated with more immature personality traits.