Amaç: Bipolar bozukluk (BB) hastalarının uzun süreli takibinde, psikotrop ilaç kullanım sürelerinin geriye dönük olarak belirlenmesi ve günlük klinik uygulamadaki yerinin hastaların sosyodemografik ve hastalık özellikleriyle ilişkilendirerek araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışmadan elde edilecek sonuçların yeni tedavi yöntemlerinin geliştirilmesine ışık tutacağı düşünülmektedir. Yöntem: Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Duygudurum Polikliniği tarafından BB tanısı ile izlenen 151 hastanın dosyası geriye dönük olarak incelendi. Hastaların sosyodemografik ve hastalığa ait özellikleri ve kullandıkları ilaçların süreleri ilişkilendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşları 41,5±12,8 yıl olup %57’si kadındı. Tarafımızca izlem süresi ortalama 1985, 3±1933 [ortanca 1291 (15–9135)] gün olan hastaların bu sürenin %86’sını ötimik olarak geçirdikleri, tedaviye uyumsuz olmaları durumunda manik, tedavinin etkili olmaması durumunda ise depresif sürecin tetiklendiği belirlendi. Hastaların %95,4’ünün antipsikotik (AP) ve duygudurum düzenleyici (DDD), %3,3’ünün sadece DDD, %1,3’ünün ise yalnızca AP tedavi kullanmış olduğu saptandı. Çalışmamızın başlıca bulgusu; erken başlangıçlı (?18 yaş), evlenmemiş, ilk hastalık dönemi mani olan, hastalığı mevsimsel özellik göstermeyen, psikotik belirtileri bulunan, hastaneye yatış öyküsü olan, mani ve hipomani dönemleri çoğunluktaki hastaların daha fazla süre AP ilaç kullanımının olduğu yönündedir. Sonuç: BB uzun dönem tedavisinde AP ilaçların kullanımının sıklaştığı ve kullanım sürelerinin arttığı kanaatine varılmıştır.

Objective: The purpose of this study was to determine the duration of psychotropic drug use in the long-term follow-up of bipolar disorder (BD) patients. In addition, this study aimed to investigate their role in the daily clinical practice in association with patient sociodemographic and clinical characteristics. The overarching goal for this study was to produce results that enlighten the development of new treatment strategies. Method: Follow-up data acquired from the Psychiatry Department of Uludag University Faculty of Medicine was used to retrospectively evaluate 151 patients diagnosed with BD. Socio-demographic data of the patients and information regarding the disease and the drugs used were analyzed. Results: Of the patients studied, 57.0% were female with a mean age of 41.5±12.8. The mean duration of follow-up was 1985.3±1933 [median 1291 (15-9135)] days; euthymic period accounted for 86.0% of this duration. Interestingly, incompliance with the treatment triggered the switch to mania and ineffective treatment triggered the switch to depression. Medication distribution was as follows: 95.4% of the patients received antipsychotic and mood stabilizer treatments, 3.3% received only mood stabilizer treatment, and 1.30% received only antipsychotic treatment. The major findings of this study was that many sociodemographic as well as clinical manifestations including, early onset (aged ?18 years), unmarried, first episode of mania, those with disease not showing seasonal features, psychotic symptoms, history of hospitalization, and higher number of manic or hypomanic episodes resulted in increased patient prescribed antipsychotic drugs. Conclusion: Our data suggests that antipsychotic drugs are being used more frequently and for longer durations in the treatment of BD.